خصوصیات مربی قرآن کودکان

منظور از مربی قرآن کسی است که حفظ یا روخوانی قرآن را به کودکان آموزش می دهد. یکی از ویژگی های شخصیتی کودکان تقلید از والدین و مربیان است، مربی قرآن می‌توانـد الگویی منـاسب برای کودکـان باشـد. کسـی که وظیفـه ی آموزش قـرآن را بـر عـهده دارد بایـد دارای ویژگی هایی باشـد که در ذیل به برخـی از آن‌هـا اشـاره می‌شـود:

ویژگی های ظاهری مربی قرآن

 ظاهر پاکیزه و مرتب: مربی قرآن باید در عین سادگی و رعایت پوشش های لازم اسلامی از ظاهری کاملاً آراسته و مرتب برخوردار باشد و تا آنجا که ممکن است لباس های با رنگ روشن استفاده کند و تناسب رنگ در لباس را نیز مورد توجه قرار دهد.
طرز صحبت کردن مربی: اگر مربی بتواند قرآن را با صدای زیبا برای کودکان تلاوت کند ، تأثیر بیشتری در علاقه مندی و جذب آنان به قرآن خواهد داشت . همچنین صدای مربی نیز باید مناسب باشد، نه خیلی بلند و نه خیلی آهسته، بگونه ای باشد که همه کودکان صدایش را بشنوند و صدا نباید بقدری باشدکه باعث آزار آنها شود.

طرز نگاه کردن مربی : نگاه مربی باید توأم با مهربانی و عطوفت باشد و به هنگام آموزش قرآن به طور یکسان به همه ی بچه ها نگاه کند،کودکان بسیار حساسند و نگاه نکردن مربی به آنان را در واقع بی توجهی و علاقه نداشتن مربی به خود قلمداد خواهند کرد. نگاه مربی نباید به یک شخص خیره شود،باید به تک تک کودکان باشد.
استفاده از حرکت های دست و چهره : مربی قرآن به جای استفاده صرف از کلام می تواند متناسب با حرف‌ها و توضیحات خویش از مهارت های حرکتی دست و چهره در جایگاه خود استفاده کند تا کودکان از سخنان یکنواخت و مکرر مربی خسته نشوند.

ویژگی های درونی و اخلاقی مربی قرآن

1. راستگو باشد: بچه ها بسیار حساس و زیرک هستند و اگر از مربی سخن نادرست یا ناراست بشنوند اعتمادشان را به او از دست خواهند داد.
2. خوش قول باشد : اگر به کودکان وعده ای داد به آن عمل کند.
3. مهربان و دلسوز باشد.
4. رازدار و امانت دار باشد : اگر کودکی با مربی خود درباره مطلبی که برای کودک حکم راز را دارد صحبت کند ، مربی باید به او قول بدهد که حرف ها و راز هایش را جایی افشا نخواهد کرد ، حتی اگر به نظر مربی سخن بی اهمیتی باشد.
5. ارزیاب وجود خود و کارها و گفتار خود باشد.
6. از صبر و شکیبایی بالایی برخوردار باشد  .

آموزش زبان انگلیسی ، یکی از مسایل مبتلا به بسیاری از کشور های جهان است که در دهه های اخیر تبدیل به یک مسئله ی مهم در امر آموزش و پرورش شده است . در زمینه ی سن مناسب برای شروع آموزش زبان خارجی به کودکان دیدگاههای متفاوتی وجود دارد .

معرفی آموزش زبان خارجی در مؤسسات پیش از دبستان به ریشه های منطقی و عقلانی این قضیه مربوط می شود . آنهایی که از رشد استقبال می کنند ادعا می کنند که آغاز آموزش زبان خارجی هر چه زودتر باشد ، فراگیر را قادر می سازد تا به کارآیی بالاتری در زبان خارجی رسیده و آگاهی خود از زبان مادریش را نیز ارتقا دهد ( ترجیحاً قبل از هفت سالگی ) . مخالفان در مقابل معتقدند که تغییر در سیاست دولت دراین زمینه باعث آسیب رسیدن به یادگیری و تسلط بر زبان مادری کودک و در کل مهارت های شناختی او می شود .

نکته ی قابل توجه در سن مناسب برای شروع آموزش زبان انگلیسی به کودکان این است که اکثر محققان ، موافق شروع آموزش زبان از سنین قبل از 7 سالگی هستند و بر سن 5 سالگی اتفاق نظر دارند .

روش تدریس مناسب برای آموزش زبان به کودکان پیش از دبستان نیز از جمله عوامل مهم برای آموزش مؤثر است . در این زمینه بسیاری از محققان و مربیان پیش از دبستان تأکید بر روش های تدریس مرکب از آهنگ ، بازی ، هنر و نمایش بعنوان تکنیک های اصلی تدریس دارند .

استفاده از مربیان آموزش دیده نیز بسیار مورد توجه محققان بوده است . به راستی چه فردی و با چه ویژگی هایی باید به تدریس زبان انگلیسی در پیش از دبستان بپردازد ؟

در پاسخ به این سؤال از پژوهش هایی که از نظر گذشت می توان دریافت که تأکید محققان بر مربیان زبان انگلیسی می باشد که دوره های آموزش پیش از دبستان را گذرانده اند ، زیرا این افراد با توجه به تسلطی که به زبان دارند ، می توانند بطور مؤثرتر از زبان استفاده و تدریس کنند .

آموزش زبان عربی برای مسلمانان غیرعرب بسیار ضروری است . این نکته با توجه به تلفظ خاص حروف در زبان عربی بسیار اهمیت پیدا می کند ، چراکه با اشتباه کردن تلفظ یک حرف ، گاهی معنای کلمه یا جمله بکلی تغییر می کند ، برای آموزش صحیح زبان عربی و آموزش تلفظ بومی زبان عربی ، شروع آموزش این زبان از سنین پیش از دبستان یک امر لازم بنظر می آید چراکه در این سنین است که تارهای صوتی کوکدک هنوز به طور کامل شکل نگرفته و انعطاف پذیری دارد و می تواند خود را با ساختار زبانی زبان جدید تطابق دهد و به همان شیوه ی اهل همان زبان کلمات را تلفظ و بیان کند .

با بررسی آیات و روایات دینی و قرآنی می توان نتیجه گرفت که سن خاصی که برای شروع آموزش به کودکان بیان شده است ، بعد از 7 سالگی است . اما به لزوم ایجاد آمادگی در سنین قبل از 7 سالگی نیز توجه شده است .

در روايت امام جعفر صادق ـ عليه السّلام ـ مي فرمايد: چون فرزند سه ساله شد به او بگوييد: هفت مرتبه بگو «لا اله الا الله» و چون سه سال و هفت ماه و بيست روز از عمرش گذشت به او بگوييد: هفت مرتبه بگو «محمد رسول الله» و وقتي چهارسال او تمام شد به او بگوييد هفت مرتبه بگو «صل الّه علي محمدٍ وآل محمد» .

این روایت از امام صادق (ع) به همین موضوع اشاره دارد .

روش هایی را نیز در روایات برای آموزش قبل از سن 7 سالگی بیان می دارند ، بیشتر روش هایی می باشند که موجبات سالت و خستگی و دلزدگی کودک را فراهم نیاورند .

ویژگی های مربی نیز در روایات ، بیشتر بر نقش الگویی مربی تأکید شده است . یعنی مربی در دوره ی پیش از دبستان باید سعی کند تا خصلت هایی را در خود بپروراند که برای کودک مانند یک الگو قابل باور و تکرار باشد . از جمله این ویژگی های عبارتند از : راستگویی ، مهربانی ، خوشرویی ، خوش قولی و…

منبع

بزی،محمدامین(1394)، نظرات متخصصان تربیتی ، کارشناسان آموزشی و معلمان پیش دبستانی درباره ی آموزش زبان انگلیسی و عربی، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی وعلوم تربیتی،دانشگاه علامه طباطبایی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید