تحصیلات تکمیلی در ایران

در راستای روند پیشرفت دانش بشری و گسترش و تمایل روز­افزون نیروهای فعال و پویای جامعه­ی امروزی کشور به کسب دانش برتر،تحصیلات تکمیلی بعنوان مهمترین و معتبر­ترین طریق این دست­یابی مطرح است.از عمر دوره­های تحصیلات تکمیلی در ایران به مفهوم امروزی آن بیش از چند دهه نمی­گذرد. اما اگر با نظری گسترده­تر به تاریخچه تحصیلات عالیه در کشورمان بنگریم، در­می­یابیم که کشور ما یکی از طلایه­داران بزرگ دانش بشری در جهان بوده است. در دوران قبل از اسلام، میتوان به دانشگاه جندی شاپور اهواز اشاره کرد که طی چند قرن از مراکز مهم علمی جهان به­شمار می­رفت و استادان آن در سطوح عالی به تدریس علوم پزشکی، ریاضیات، فلسفه و نجوم اشتغال داشتند.

در سده­های نخستین تمدن اسلامی نیز دانشمندان و پژوهشگران مسلمان در دوره­های عالی به تحصیل و تدریس اشتغال داشتند. در آن زمان نیز دانشجویان بر حسب میزان معلومات و دانش خود به طبقات مختلف تقسیم­بندی شدند و بنا­بر تشخیص استاد خود به مرحله­ی بالاتر راه می­یافتند. تاج­الدین عبد­الوهاب سبکی، در مورد ارتقاء خود به سطح عالی چنین می­نویسد: آنگاه که مزی(استاد او) از میزان تحصیلات و معلومات من آگاه شد دستور داد که نام مرا در طبقه­ی عالی بنویسند.

طی سالهای اخیر، تقاضا برای آموزش عالی به سرعت افزایش یافته است. افزایش چشمگیر تقاضا برای آموزش عالی، در مقابل محدودیت ظرفیت­های موجود در این بخش، سبب استفاده از سیاست­ها، مقررات و روش­های پذیرش و گزینش دانشجو شده است. در بیان کلی، تنها راه منطقی برای مواجه با این پدیده، دور شدن از ضوابط سنتی ورود به مراکز آموزش عالی و توسل جستن به روش­های جدید پذیرش دانشجویان است. در اصل دانشگاه­ها دارای سه نوع پذیرش هستند: پذیرش رقابتی یا گزینشی که به موجب آن بخش مشخصی از فضای خالی موجود را با انتخاب داوطلبان بر­حسب شایستگی آنان در آزمون ورودی یا آزمون­های پیش از آن پر می­کنند.

پذیرش بر حسب حد­نصاب، یا فرایندی که طی آن هر­کس نمره­ای برابر با حداقل تعیین شده کسب کند به آموزش عالی راه پیدا کند. این روش، بر­خلاف روش رقابتی، جنبه اداری دارد و در نتیجه می­توان کسانی را که از نظر نمره در مراتب پایین­تر قرار دارند، به­طرف رشته­هایی که داوطلبان کم­تری دارد، هدایت نمود. نوع سوم، پذیرش آزاد یا بدون قید­و­شرط است که در آن هر­کس صرف­نظر از سوابق تحصیلی خود می­تواند داوطلب تحصیل در رشته­های مختلف دانشگاه شود. مثال بارز شیوه مذکور، گزینش دانشجو در سوئد و اکثر کالج­های محلی امریکاست .

منبع

احمدی سرشت،زکیه(1391)، شیوه های پذیرش دانشجوی دکتری،پایان نامه کارشناسی ارشد،رشته سنجش واندازه گیری،دانشگاه روانشناسی وعلوم تربیتی علامه طباطبایی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید