تاثیر سرمایه اجتماعی برامنیت

ازکارکردهای سرمایه اجتماعی دراتباط باامنیت ،به خصوص احساس امنیت ،فواید ومزایایی است که ازروابط اجتماعی متقابل ،نصیب کنشگران درگیر می شود.دراین زمینه ،سمپسون ازجمله محققانی است که برقدرت حفاظتی بالقوه سرمایه اجتماعی تاکید دارد.وی ،بااستفاده ازمفهوم سرمایه اجتماعی،یک مدل اکولوژیک،از روابط بین بی سازمانی اجتماعی وجرم را ارائه داد.دراین مدل ،ساکنان اجتماع،ازطریق شناخت واعتمادشان به یکدیگر ،قادر به عمل کردن بر ضدخطرات وتهدیدات می شوند وباسازمان های رسمی از قبیل اداره پلیس ،برای بهبود نظم دراجتماع شان متحد می گردند.

عدم مشارکت وهمکاری عمومی در حفظ وتامین امنیت ودرنتیجه ،انحصار این گروه خاصی که با استفاده از ابزارهایی فیزیکی ونظارت بیرون ،امنیت راپاس می دارند،ایمنی بخش نیست .ریشه این عدم رغبت که از احساس جدایی میان مردم ونهاد تامین کننده امنیت،ناشی می شود،تاحدودی باید در فقدان اعتماد به تحقق کامل منافع همگانی،دراین فرآیند ،کاویده شود در این میان یکی از اصلی ترین مولفه هایی که امنیت را ارتقا می بخشد و جامعه را سالم، آرام و مطلوب می سازد، سرمایه اجتماعی است. سرمایه اجتماعی ماده خامی از جامعه مدنی است که از تعامل روزمره مردم به دست می آید و به ایجاد ارتباطات اجتماعی و شبکه هاي اجتماعی مبتنی بر اصول اعتماد، همکاري متقابل و قواعد کنش اجتماعی می پردازد. اهمیت سرمایه اجتماعی در کنار وضعیت روابط همسایگی در لایه هاي مختلف، عامل مهمی در تبیین واریانس هاي احساس ناامنی در جامعه محسوب می گردد؛ از این رو آگاهی از میزان سرمایه اجتماعی اعضاي یک جامعه و نقش آن در تبیین میزان احساس امنیت عمومی و مولفه هاي آن در قالب یک شناخت و پژوهش علمی ضروري تلقی گشت.

به این ترتیب، سرمایه اجتماعی که حاصل شکل‌گیری و استقرار ارزش‌ها، هنجارها، سنت‌ها و عرف‌ها و قواعد به صورتی خودجوش و در بستری از روابط متقابل اجتماعی است، زمینه‌ساز اعتماد، همکاری و مشارکت فعال و مثبت در زندگی اجتماعی و قانون مداری از جانب افراد می شود؛ سرمایه اجتماعی با تأمین نوعی امنیت معنایی برای فرد که به واسطه معنادهی سنت‌ها، ارزش‌ها و قواعد به زندگی افراد در جامعه حاصل می‌آید، فرد را از گرفتار آمدن در دامن ناهنجاری‌ها، انحرافات و جرم و جنایت به مثابه مظاهر نا امنی اجتماعی و مشارکت منفی در جامعه به دور می‌دارد. بر این اساس سرمایه اجتماعی که خود حاصل عمل متقابل افراد در طول زمان و در بستری اجتماعی است، با استقرار خود به جهت‌دهی و معنادهی رفتار افراد می‌پردازد و از این‌رو با زمینه‌سازی رفتار هنجارمند، نقشی تعیین‌کننده در ارتقای امنیت عمومی ایفا می‌کند.

مولفه های تاثیر گذار برامنیت

اعتماد: اعتماد یکی از جنبه های مهم روابط انسانی است که زمینه ساز مشارکت و همکاری میان اعضای جامعه می باشد.اعتماد,مبادلات را در زمینه های مختلف اقتصادی,سیاسی ,اجتماعی و فرهنگی سرعت می بخشد. اعتماد متضمن تمایل به پذیرش مخاطرات در یک متن اجتماعی است ما بر مبنای اطمینانی که به دیگران داریم این انتطار را داریم که آنها به ما پاسخ دهند و یا حداقل قصد صدمه و آسیب زدن به مارا نداشته باشند.اعتماد,انتظاری است که نظم اجتماعی و رفتار تعاونی و شرافتمندانه مبتنی بر هنجارهای مشترک عمومی را ارتقا می دهد و اعضاء اجتماع را به یکدیگر پیوند می دهداین هنجار ها می توانند مربوط به پرسش های عمیقی چون ذات خداوند یا عدالت باشند.اما آنها میتوانند شامل هنجار های عرضی مانند معیارهای حرفه ای و رموز رفتاری نیز باشند.

مشارکت

هدف از انجام مشارکت ،ایجاد رابطه همکاری بین دونیرواست که هریک از آن ها،ماموریت های خودرادریک راستاومنطبق بایکدیگر بدانندودرتبادل اطلاعات ومنبع،برای رسیدن به یک هدف مشترک،همکاری نمایند.همکاری زمانی با موفقیت همراه می شودکه ماموریت های مشترک،بامدیریت مشترک به انجام برسد وبرنامه ریزی به طور عملیاتی انجام شود ودرنهایت،احساس مسولیت وتعهد دوجانبه ای برای تهیه منابع لازم وجود داشته باشد. عدم مشارکت وهمکاری عمومی درحفظ وتامین امنیت ودرنتیجه ،انحصار این گروه خاصی که بااستفاده از ابزارهایی فیزیکی ونظارت بیرون،امنیت راپاس می دارند،ایمنی بخش نیست.ریشه این عدم رغبت که از احساس جدایی میان مردم ونهاد تامین کننده امنیت،ناشی می شود،تا حدودی باید درفقدان اعتماد به تحقق کامل منافع همگانی،در این فرآیند،کاویده شود.

قانون مداری

مقصود از قانون مداری حفظ و اجرای قوانین به طور عادلانه در جامعه و رعایت حقوق همه افراد می باشند.بنابراین ,جامعه ای قانون مدار و قانون گرا محسوب می شود که قوانین در آن کاملا رعایت شوند و همه آحاد جامعه در برابر قانون مساوی و رهبران آن قانون پذیرترین افراد در جامعه  باشند. به این ترتیب، سرمایه اجتماعی که حاصل شکل‌گیری و استقرار ارزش‌ها، هنجارها، سنت‌ها و عرف‌ها و قواعد به صورتی خودجوش و در بستری از روابط متقابل اجتماعی است، زمینه‌ساز اعتماد، همکاری و مشارکت فعال و مثبت در زندگی اجتماعی و قانون مداری از جانب افراد می شود؛ سرمایه اجتماعی با تأمین نوعی امنیت معنایی برای فرد که به واسطه معنادهی سنت‌ها، ارزش‌ها و قواعد به زندگی افراد در جامعه حاصل می‌آید، فرد را از گرفتار آمدن در دامن ناهنجاری‌ها، انحرافات و جرم و جنایت به مثابه مظاهر نا امنی اجتماعی و مشارکت منفی در جامعه به دور می‌دارد. بر این اساس سرمایه اجتماعی که خود حاصل عمل متقابل افراد در طول زمان و در بستری اجتماعی است، با استقرار خود به جهت‌دهی و معنادهی رفتار افراد می‌پردازد و از این‌رو با زمینه‌سازی رفتار هنجارمند، نقشی تعیین‌کننده در ارتقای امنیت عمومی ایفا می‌کند

منبع

خرمي، علي اكبر(1393)، تاثیر سرمایه اجتماعی برارتقاءامنیت عمومی،پايان نامه دوره 20 دافوس، فرماندهی وستاد، دانشگاه علوم انتظامي

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید