انعطاف پذیری استراتژیک و شبکه اجتماعی

انعطاف­پذیری راهبردی را می­توان به عنوان قابلیت شرکت در شناسایی تغییرات اصلی در محیط بیرونی و سپردن سریع منابع به جریان های جدید عملکرد در پاسخ به تغییرتعریف کرد. برای مثال، رشد روابط شبکه ای با مدیران ارشد دیگر شرکت­ها، مشتریان یا عرضه­کنندگان می­تواند مدیران ارشد را قادر سازد تا به منابع ، اطلاعات ارزشمند و دانشی دست­یابند که می­توانند از آنها برای بهبود عدم اطمینان استفاده نمایند و به اتخاذ بهترین تصمیم از طریق  در نظر گرفتن محیط بیرونی و احتمالات درونی اجرای موفق عملکردهای راهبردی کمک کرده و در نتیجه انعطاف پذیری راهبردی را تقویت کنند.

ویژگی­های مختلف شبکه­های اجتماعی مثل اندازه شبکه و قدرت پیوندها ممکن­است پیامدهای مختلفی برای انعطاف­پذیری راهبردی از منظرسرمایه اجتماعی که فراهم­می­کنند، داشته باشد.پژوهش­ها درزمینه­ی شبکه نشان­می­دهد که شبکه­های بزرگ انعطاف­پذیری راهبردی را از طریق پیمایش، تشخیص سریع و ملاحظه ی همزمان جایگزین­های راهبردی پرورش می­دهند . شبکه­های اجتماعی بزرگ تنوع دیدگاه بیشتری ایجاد می کنند چون دسترسی بیشتری به اطلاعات و دانش جدید و متنوع و توصیه­هایی برای حل مسأله دارند. برای مثال رابطه با عرضه­کنندگان یا مشتریان دسترسی به اطلاعات کیفی، خدمات برتر و تحویل سریع و مطمئن را فراهم می سازد.

شبکه­های بزرگ­تر به مدیران امکان می­دهند تا از طریق اطلاعات و دانش همگن به محرک­های بیشتری پاسخ داده وبه آنها توجه­نمایند و شکاف میان سازگاری حقیقی و سازگاری فراهم شده با محیط را کاهش دهند. مدیرانی که نمی­توانند تغییرات­محیطی مهم را درک نمایند بعید است بتوانند با عملکردهای راهبردی شرکت هماهنگ شوند . شبکه­های بزرگ­تر شرکت ها را قادر می سازند تا آگاهی جامعی از فرصت­های جدید کسب کنند و درنتیجه منابع جدید ایجاد کرده و وضعیت رقابتی شان را سریع تغییر دهند. این شبکه ها بحث گسترده تری از گزینش های راهبردی را ارتقا و احتمال اینرسی شناختی و رفتار وضعیتی را که مانع انعطاف­پذیری راهبردی می­شود کاهش می دهند .

گونه شناسی انعطاف پذیری استراتژیک

پژوهش­ها درزمینة انعطاف­پذیری استراتژیک حول سه­محور مرتبط­به­هم شکل­می­گیرد :

•  انعطاف پذیری منابع
•  انعطاف پذیری فرآیند
•  گزینه های استراتژیک

در سطح منابع، انعطاف­پذیری استراتژیک مفهوم کسادی را شکل­می­دهد . زمانی­که دامنه­ی کاربردهای جایگزین بسیار است و می توان منابع را برای آن به کار برد، هزینه­ی جابجایی بین کاربردهای مختلف یک منبع پایین است و زمان لازم برای جابجایی نیز اندک است، انعطاف­پذیری منابع بیشتر خواهد­بود. ولی پژوهش معاصر نشان می دهدکه انعطاف­پذیری استراتژیک در سطح منابع به تنهایی قابلیت توزیع بخش قابل­توجهی از عملکرد را ندارد. برعکس، سانچز انعطاف­پذیری منابع را به عنوان ؛  گلوگاه انعطاف پذیری  معرفی­می­کند که رشد وسهم نهایی انعطاف­پذیری استراتژیک را محدود می­نماید. دیدگاه مکمل برانعطاف­پذیری استراتژیک درونی و میانی فرآیندهای استراتژیک تأکید می­نماید.

فرضیه­ی اصلی این است که بعید است که سازمان­ها بتوانند به میزان کافی انعطاف­پذیر باشند تا منابع را فعال­نمایند و درصورت نیاز جایگزین­های استراتژیک ایجادکنند مگراینکه فرآیند­تصمیم­گیری خود انعطاف­پذیر باشد. ولی در­عوض انعطاف­پذیری فرآیند برای سازمان لازم است ولی کافی نیست. درنهایت یک واحد کسب وکار قابلیت انعطاف­پذیری استراتژیک راتنها زمانی داردکه بتواند مجموعه­ای بهینه ازگزینه­های استراتژیک را درمسیر استراتژیک کنونی شرکت ایجاد و فعال­سازی نماید . این دیدگاه معاصرشامل دیدگاه­های منابع و فرآیند درباره­ی انعطاف­پذیری است تا بر قابلیتهای پویایی که بشناسایی، ایجاد وحفظ گزینه­ها درصورت­نیازکمک­کنند، تأکیدمی­نمایند.

برای فعال­سازی این گزینه ها، شرکت به؛ ذهنیات گزینه­های حقیقی نیازدارد که شرکت رابسوی گزینه­های استراتژیک جدید درمورد فراریت محیطی مناسب یا زمانی که راهبردهای انحصاری ضروری فرض می شوند، هدایت می نماید. ایوانز با ایجاد این دیدگاه گزینه های استراتژیک گونه شناسی دو بعدی از انعطاف پذیری استراتژیک پیشنهاد­می­نماید. نخستین بعد شامل زمان­بندی پیش و پس از فعال­سازی یک حقیقت یا حادثه­ی ضمنی است. بعد دوم به ویژگی گزینه­ی استراتژیک در­خصوص فعال­سازی حقایق و مسیر استراتژیک کنونی یعنی سهم بازار صادرات اشاره دارد. گزینه­ی استراتژیک می­تواند بیشتر تهاجی یا بیشتر تدافعی باشد. بدین ترتیب چهار مانور نخستین را می توان شناسایی کرد:

مانورهای انحصاری ؛ تهاجمی  به کارگرفته­می­شوند تا تبدیل­ها را شتاب­بخشند. بدین­ترتیب گزینه­های استراتژیک پیش­از­آنکه مورد­نیاز باشند ایجاد­می­شوند و ابتکارات رقابتی را قبضه کرده یا تغییراتی در بازار پدید می­آورند .

مانورهای محافظتی ؛ دفاعی به شرکت کمک­می­کنند تا در برابر پیامدهای بالقوه آسیب­رسان که هنگام درگیر­شدن در وضعیت­های پرخطر مانند ورود به بازار­خارجی جدید محافظت­شود. بدین ترتیب شرکت استراتژیک مانع را در پیش­می­گیرد .

مانورهای­اصلاحی ؛دفاعی به­قابلیت­­بازسازی لازم برای بهبود از حوادث بد در بازار اشاره­دارد. مانورهای انتفاعی ؛ تهاجمی  به شرکت ها امکان می دهد تا به حرکت های رقابتی فوری یا هر حادثه دیگری که به شکل غیر منتظره زمین بازی رقابتی و استراتژیک را تغییر می دهد، واکنش داده یا خود را بازیابی نمایند.

منبع

البرزی،محمد(1392)، تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی شرکت ها،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت بازرگانی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید