انعطاف پذیری استراتژیک

سانچز؛ درباره اهمیت منابع برانعطاف­پذیری استراتژیک بحث­کرده­است و اینچنین بیان­می­داردکه  انعطاف­پذیری استراتژیک توسط روش­هایی محدود­شده ، که در آن شرکت­ها قادر به استفاده از منابع موجودند و این باعث تمرکز توجه بر روی نیاز به منابع منعطف و نوعی از  انعطاف پذیری  به ویژه انعطاف­پذیری هماهنگی می­گردد.  دیگران نیز به مانندگروال و تانسوهای؛  صحه­بر  اهمیت ایجاد دارایی­های مازاد و نقدینه، منابع کمکی و مخزن منابع منعطف همانطورکه پیشینیان هنگام بحث درباره اشکال انفعالی از انعطاف پذیری استراتژیک ازآن یاد می کردند،گذاشتند . تحقیقات پیشین کمک کوچکی به درک رابطه بین منابع ودیگر موارد مسبوق و انعطاف پذیری استراتژیک کرده و بهرحال  منابع به عنوان پیشینه برای انعطاف پذیری استراتژیک عمل کرده است.

 انعطاف پذیری استراتژیک : گزینه های استراتژیک به مانند  دوره های جایگزین عمل می باشند. نویسندگان بسیاری درباره اهمیت آن نسبت به انعطاف پذیری درمفهوم کلی و سطح شرکتی اش بحث کرده اند . توسعه گزینه­های استراتژیک باعث ایجادتنوع می­شود به­طوری­که گزینه­ها برای شرکت و برای جذب شان در دسترس می باشند . برای نویسندگانی مانند سانچزگ زینه های استراتژیک  از اهمیت خاصی برخوردارند چراکه بسادگی داشتن این اختیارت یاگزینه­ها به­مانند بودن به عنوان نماینده­ای برای انعطاف­پذیری استراتژیک می باشد. علاوه براین کومبه وگرینلی؛ برروی گزینه­های استراتژیک مختلف به­مانند نتایج حاصل از شناخت مدیریتی وتاثیراحتمالی آنها برروی اشکال مختلف رفتارمنعطف، بحث کردن .علیرغم مباحث مفهومی در رابطه با اهمیت نسبی اختیارات استراتژیک به انعطاف پذیری استراتژیک هیچگونه توسعه نظریه از لحاظ تجربی دردست نمی­باشد. از اینرو یکی از مشارکت های اصلی حاضر در اینکار تحقیقی تمرکز بر روی اختیارات استراتژیک متفاوت و اجرا شده توسط مدیران می باشد .

 نظرسنجی فعلی حاکی ازاینست که اختیارات استراتژیک مبتنی برباورهای مدیران بوده و منابع در اختیارشان نشان از رابطه مستقیم دارد . انعطاف پذیری استراتژیک در ادبیات موضوع چنین تعریف شده است: توانایی شرکت برای انطباق و پاسخگویی به تغییرات محیطی .یا توانایی سازمانی برای مدیریت اقتصادی و سیاسی ریسک ها با پاسخگویی بلادرنگ به تهدیدات و فرصت های بازار .تحقیقات نشان­می­دهد ­برای­دستیابی به انعطاف­پذیری استراتژیک درفعالیت­های­آتی­؛ یعنی ایجادگزینه­های واقعی برای شرکت صادرکنندگان می­توانند در  ساختار صادرات و استراتژی­های صادرات سرمایه­گذاری­کنند و سیستم قابلیت­های هماهنگ صادرات را ایجادکنند.  سرمایه­گذاری فعلی در این گزینه­ها می­تواند درآینده دسترسی به گزینه­های تصمیم­گیری بیشتری که در نهایت منجر­به افزایش سودآوری، سهم بازاربیشتر و رشد فروش می شود را ایجادکند .  سه منبع انعطاف پذیری صادرات شناسایی شده است؛ سه نوع سرمایه گذاری که می تواند گزینه واقعی ایجادکنداین سه منبع براساس ادبیات انعطاف پذیری استراتژیک درتحقیقات می باشند :

 اول، برمبنای چارچوب مفهومی ارائه شده توسط اولاخ ؛  براذر  و لیبلین ؛  حدی است که در آن شرکت­ها در هنگام تصمیم­گیری صادارت تجربه صادرات خود را با انعطاف­پذیری در می آمیزند. به ویژه سرمایه­گذاری در تجارب صادراتی بزرگتر ؛ ازطریق واردشدن در بازارهای وسیعتر و بیشتر و یا در محدوده زمانی بزرگتر . به شرکت­ها این امکان را می­دهد تا خروجی­ها را تغییر­داده و از بازاهای کم سودتر بر بازارهای پرسودتر تمرکزکنند. همچنین به شرکت ها این امکان را می دهدکه تنوع رویدادها و ایده ها را افزایش دهندو این امر به ایجاد فرصت های بیشتر برای توسعه راه های جدید شناسایی گزینه های  تجاری جدیدکمک می کند.انعطاف پذیری صادرات به معنای شناسایی و رصد فرصت های صادراتی جدید برای کسب مزیت ازآنها و اقدام به موقع برای صادرات در این فرصت­ها می­باشد.

منبع

البرزی،محمد(1392)، تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی شرکت ها،پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت بازرگانی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید