ادبیات و مبانی نظری سرمایه انسانی

سرمایه انسانی: سرمایه انسانی نیرویی است که در فرد فعال می شود، توان و امکان او را برای تولید کالا و خدمتی که موجب استغنا و رفاه وی در زندگی فردی و اجتماعی می گردد افزایش می دهد.تفاوت های گسترده بین سطح ظرفیت ها، ناشی از وجود تفاوت در کسب توانایی‌هاست که به سرمایه‌ی انسانی معروف است. مهم ترین اختلاف بین کشورهای پیشرفته صنعتی و کشورهای کم درآمد ناشی از سرمایه ی انسانی است.مفهوم سرمایه ی انسانی بیانگر این است که خصوصیات کیفی انسان نوعی سرمایه است،زیرا این خصوصیات کیفی انسان نوعی سرمایه است، زیرا این خصوصیات می تواند به صورت منبع درآمدهای بیشتر و یا اقناع و ارضای فراوان تر در آینده در آید. چنین سرمایه ای «انسانی»  است چرا که جزیی از انسان را تشکیل می دهد.انسان ها منابع جدید مولد ثروت هستند، مشروط بر این که سرمایه ی انسانی به حساب آیند. مفهوم سرمایه ی انسانی ناظر بدین واقعیت است که انسان ها در خود سرمایه گذاری می کنند. این کار به کمک ابزارهایی چون آموزش، کارآموزی یا فعالیت هایی که بازده آتی فرد را از طریق افزایش درآمد مادام العمرش بالا می برد صورت می گیرد. در واقع سرمایه ی انسانی تلفیقی از ویزگی های ژنتیک،توانمندی های احراز شده،مهارت ها و تجربه های کسب شده توسط فرد در طول زندگی است. نظریه پردازان سرمایه ی انسانی معتقدند که سرمایه ی انسانی به صورت مهارت، دانش و تخصص در افراد تجسم یافته است سطح تولیدات، کیفیت خدمات ومیزان درآمد را افزایش داده و بسیاری از تصمیمات آن ها را در کلیه زمینه های زندگی متأثر می سازد.

بانیتس (1999): سرمایۀ انسانی عامل انسانی سازمان و شامل ترکیبی از هوش، مهارت ها و تخصص هایی است که فرد به صورت کاملاً منحصر بفرد در اختیار سازمان قرار می دهد. عناصر انسانی سازمان، عناصری هستند که قادر به یادگیری، تغیی، نوآوری و فرام کردن موتور محرکه خلاقیتی هستند که در صورت انگیزش مناسب، می تواند تضمین کننده بقای بلند مدت سازمان باشد. سرمایۀ انسانی تحت تملک سازمان نیست ولی می تواند از طریق روابط استخدامی تضمین شود. انسان ها سرمایۀ انسانی را به سازمان می آورند و سپس از طریق تجربه و آموزش آن را توسعه می دهند (فیضی و همکاران، 1389).داونپورت (1999) بیان می کند، انسان ها دارای توانایی ها، رفتارها و انرژی شخصی اضافی هستند و این عناصر تشکیل دهنده سرمایۀ انسانی است که آنها به محیط کار خود می آورند. این انسانها و نه کارفرمایانشان هستند که مالک سرمایه اند، تصمیم می گیرند که چه زمانی، و چگونه و کجا آن را توزیع کنند و بکار گیرند. به عبارت دیگر، آنها می توانند تصمیم هایی را اتخاذ کنند(فیضی و همکاران، 1389).لپاک و اسنل (1999): ارزش سرمایۀ انسانی ذاتاً به توانایی بالقوۀ آن در ایجاد مزیت رقابتی یا توانایی های اصلی سازمان بستگی دارد .

مشخصات

نوشتار حاضر حاصل مطالعه گروه تخصصی بوبوک می باشد که به منظور مطالعه و آشنایی بیشتر پژوهشگران عزیز با ادبیات نظری موضوع ارائه شده در اختیار آنها قرار گرفته شده است.

تعداد صفحات:50صفحه فایل WORD

مقدمه: دارد

مبانی نظری: دارد
بحث و نتیجه گیری: دارد

منابع: دارد

در صورت بروز هر گونه مشکل می توانید در هفت روز هفته و 24 ساعت شبانه روز با تیم پشتیبانی بوبوک از طریق راه های ارتباطی زیر ارتباط برقرار کنید.

Site: www.bobook.ir

Phone number: 09194448186 – 09059793565

Telegram number: 09059793564

Email: bobook.team@gmail.com