ادبیات و مبانی نظری بیمه عمر

بیمه عمر: نخستین نوع بیمه که قبل از سده نوزدهم مورد عمل قرار گرفته، بیمه باربری دریایی است. بقیه
رشته­ها کم و بیش بعد از انقلاب صنعتی به تدریج از این زمان به بعد شروع شده است دومین رشته، بیمه آتش­سوزی است که بعد از آتش­سوزی مهیب لندن به فکر اندیشه­گران رسید (ایزدپناه، 1380). عموما با پیشرفت تکنولوژی و ورود فراورده­های صنعتی، با وجود رفاهی که برای بشر به ارمغان می­آورند، بالقوه خطرهای جانی و مالی نیز در پی دارند. بیمه­گران مدام در فکر ارائه تامین بیمه­ای برای این دسته از خطرها هستند (پاکباز، 1347). اینکه کدامین قوم یا ملت، نخستین بار با بیمه آشنا شد معلوم نیست. برخی دریانوردان فنیقی را مبتکر بیمه دریایی می دانند. بدین صورت که دریا نوردان از بازرگانان وام دریافت می­کردند و هرگاه دریانورد بدهکار با موفقیت سفر خود را به پایان می­برد، موظف بود که اصل و بهره وام دریافتی را ظرف مدت معین به بازرگانان طلب کار بپردازد . در طی این مدت کالای دریانورد در گرو بازرگان بود و اگر به موقع موفق به دریافت طلب خود نمی­شد می­توانست کالا را حراج کند .ولی اگر کشتی دریانورد با حوادث دریا مواجه می­شد یا دزدان دریایی حمله­ور می­شدند و کالا به غارت می­رفت وام­دهنده حقی در مورد اصل و بهره وام پرداختی نداشت­. بنابراین بازرگان وام­دهنده، خطر را تقبل می­کرد یعنی برگشت اصل و بهره وام در گرو سالم به مقصد رسیدن کالا بود.

بهره این نوع وام­ها بیشتر از وام عادی بود و این مابه التفاوت بین میزان بهره وام عادی و وام دریایی را می­توان حق بیمه خطری محسوب کرد که بازرگان وام­دهنده به عهده گرفته بود. این نوع وا­م­ها را در تاریخ و پیدایش بیمه، بیمه وام­های دریایی نامیده­اند. که در سده­های پنجم و ششم قبل از میلاد مسیح در مدیترانه شرقی که مرکز تجارت اروپای آن زمان بود رواج داشت. بدین صورت که سرمایه داران یونانی به صاحبان کشتی­ها و مال­التجاره­ها وام با نرخی بالاتر از وام عادی پرداخت می­کردند. حتی برخی تاریخ نگاران اعتقاد دارند که سابقه این نوع وام­ها به دو هزار سال قبل از میلاد می­رسد که بین بازرگانان و دریانوردان هندی متداول بود. برخی معتقدند که تقسیم ریسک را که امروزه یکی از ویژگی­های مهم حرفه بیمه­گری محسوب می­شود، چینی­ها در سه هزار سال قبل از میلاد رعایت می­کرده­اند. بدین ترتیب که دریانوردان چینی مال­التجاره خود را به جای حمل با یک کشتی یا قایق، با چندین کشتی و قایق حمل می­کردند که هرگاه یکی یا چند وسیله دچار مخاطرات دریا شد یا دزدان دریایی به غارت بردند، کشتی­ها و قایق­های دیگر سالم به مقصد برسند و خسارت وارده به حداقل ممکن کاهش یابد. این همان اصل پراکندگی ریسک در اقصی نقاط جهان است که امروزه بین بیمه­گران و بیمه­گران اتکایی متداول است و رعایت می­شود (شیبانی، 1352).

مشخصات

نوشتار حاضر حاصل مطالعه گروه تخصصی بوبوک می باشد که به منظور مطالعه و آشنایی بیشتر پژوهشگران عزیز با ادبیات نظری موضوع ارائه شده در اختیار آنها قرار گرفته شده است.

تعداد صفحات: 37صفحه فایل WORD

مقدمه: دارد

مبانی نظری: دارد
بحث و نتیجه گیری: دارد

منابع: دارد

در صورت بروز هر گونه مشکل می توانید در هفت روز هفته و 24 ساعت شبانه روز با تیم پشتیبانی بوبوک از طریق راه های ارتباطی زیر ارتباط برقرار کنید.

Site: www.bobook.ir

Phone number: 09194448186 – 09059793565

Telegram number: 09059793564

Email: bobook.team@gmail.com