الزامات تجربیات درمانی در آموزش حرکتی روش دوسا

• به مراجع کمک می­کند تا به بدن و حرکات توجه کند و قسمتهای مختلف بدن خود را خوب بشناسد تا نقشه بدنی خود را روشن­تر ترسیم کند و تلاش خود در فعالیت دوسا را احساس کند.
• اگرچه ممکن است که مراجع در نیمه اول فرایند درمان موفق به تلاش آگاهانه شود اما درمانگر بایستی به وی کمک کند تا بتواند در نیمه دوم فرایند درمانی بدون آگاهی و با موفقیت تکلیف را انجام دهد.
• برای تحقق یافتن الگوی مورد نظر تکلیف حرکتی، مراجع بایستی لحظه به لحظه فرایند دوسا را از طریق ادغام کردن دو فعالیت به یک فعالیت کل کنترل و مدیریت کند: یکی تلاش خود برای ایجاد الگوی حرکت بدن، و از سوی دیگر به رسمیت شناختن حرکت بدن بعنوان اثر تلاش خود.
• اینکه مراجع ذهن و بدن خود را به درمانگر بسپارد اولین و مهم­ترین شرط در درمان دوسا است. تحت چنین شرایطی است که مراجع به­درستی می­تواند درخواست­های دقیق درمانگر خود را در رابطه بپذیرد. و همچنین می­تواند بطور همزمان، جسم و ذهن و فعالیتهای ناهشیار خود را به درمانگر بسپارد.

از نظر موریساکی، اهداف بالینی رویکرد دوسا برای کودکان مبتلا به اتیسم در سه مورد زیر خلاصه می­شود:

• کمک کردن به کودک در تجربه احساس آرامش .
• توانمند کردن کودک در کنترل رفتارهایش توسط خود او بطور کم کم.
• پرورش توانمندی کودک بوسیله کاربرد بدن کودک وهمراه با اودرتشخیص حضوردیگران که در

ارتباط با وی هستند.

ناروسه ، معتقد است پس از درمان به­وسیله  دوسا تغییراتی ایجاد می­شوند که عبارتند از :

• نشستن صحیح و تحرک بدنی با اراده و خواست فرد.
• افزایش ارتباط چشمی و متعادل شدن هیجانات و کنترل آن.
• افزایش و بهبود رابطه اجتماعی و پیدا کردن جایگاه خود در هر موقعیت.
• تغییرات الگوی رفتاری و تصحیح شدن رفتارهای نابهنجار.
• تقویت اراده فرد که منجر به تلاش و حرکت طبق فرایند ؛  اراده، تلاش، حرکت می­شود.
• افزایش آگاهی نسبت به خود و وضعیت بدن و دیگران.

منبع

نادری،سارا(1393)، اثربخشی روش دوسابرنظریه ذهن درکودکان مبتلا به اتیسم،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی علامه طباطبایی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید