نظارت نسبی

نظارت نسبی مرتبط با برخی مسایل در مدیریت روابط تامین کنندگان و مشتریان، از جمله اعتماد، هنجار، ارتباطات باز، به اشتراک گذاری اطلاعات باز، وابستگی متقابل و همکاری است. در مجموع ، 44 رابطه در نظارت نسبی وجود دارد. در همه موارد، این تحقیق نشان می دهد که سطوح بالاتری از تمام ویژگی های نظارت نسبی در ارتباط با سطوح بالاتری از موفقیت برون سپاری حاصل می شود. در برخی از روش ها، یافته ها آشکار و بی اهمیت است. تعداد کمی از افراد استدلال می کنند که بی اعتمادی ،ارتباطات بسته و یا عدم همکاری به روابط بهتر برون سپاری می انجامد.

برخی از پژوهش های جالب تر در این زمینه با استفاده از مصاحبه ها و مطالعات موردی به جای بررسی های نمونهای است .این روش کیفی اجازه می دهد محققان به درک چرایی عوامل نظارتی بپردازند. در یکی از این پژوهش ها، محققین 18 مورد مطالعه برون سپاری انجام داده اند .هفت مورد از این مطالعات موردی در سازمان های مشتری به منظور تعیین نقش اعتماد در روابط مشتری و فروشنده صورت گرفته است. پژوهش این محققین مرور کاملی بر انواع مختلف اعتماد ، از جمله:

اعتمادی که ریشه در پاداش و مجازات های مرتبط با یک پروژه خاص دارد .
اعتمادی که ریشه بر دانش ناشی از آگاهی طرفین دارد .
اعتمادی که در آن دو طرف اهداف یکدیگر را شناسایی می کنند .
عملکرد مبتنی بر اعتماد که به موفقیت پروژه اولیه بستگی دارد.

پژوهش آن ها یکی از نخستین مواردی است که ترکیب دو عامل مهم برون سپاری یعنی موفقیت در اعتماد ،شکلی از نظارت نسبی و کنترل ساختاری ؛شکل نظارت قراردادی را همزمان بررسی می کند. موفقیت استراتژی های اکتساب تکنولوژی در حوزه فناوری اطلاعات به کیفیت و بهنگام بودن تحویل پروژه اندازه گیری شده ارتباط دارد. نظارت نسبی و نظارت قراردادی باید هر دو در جای خود ، برای اطمینان از موفقیت برون سپاری دنبال شود. با این حال ، روابط متقابل از جمله اعتماد ، نظارت قراردادی و موفقیت برون سپاری مهم هستند.

موفقیت برون سپاری به اعتماد بیشتر میان مشتریان و تامین کنندگان کمک می کند. در مقابل، پروژه هایی قرار دارند که تاخیر یا عملکرد ضعیف آن ها منجر به کاهش اعتماد می شود. تعدادی از پژوهشگران به طور همزمان به مطالعه نظارت قراردادی و نسبی پرداخته اند .جدیدترین مطالعات نشان می دهد آنها به عنوان مکمل یکدیگر هستند. دو پژوهشگر با استفاده از 12 مطالعه استدلال می کنند که اهمیت هر دو نظارت قراردادی و نسبی وجود دارد. پژوهشگر دیگری با بررسی 151 مشتری در شرکت های ایالات متحده متوجه شد که موفقیت برون سپاری زمانی که پیچیدگی قراردادی و نسبی وجود داشته باشد بیشتر است . محققان همچنین به مطالعه تعامل بین تصمیم گیری برون سپاری و نظارت قراردادی پرداخته اند .

به طور کلی، ما می دانیم تصمیمات برون سپاری درگیر با مسله انتخاب روش برون سپاری فناوری اطلاعات، دخالت مدیران ارشد و فرایندهای دقیق ارزیابی هستند. سطوح بالاتری از موفقیت برون سپاری، نظارت قراردادی مثبت تحت تاثیر موفقیت برون سپاری است. به طور کلی، جزئیات بیشتر قرارداد، قراردادهای کوتاه مدت و با ارزشتر باعث ارزش بالاتر قراردادها شد.

چنین قراردادهایی باعث حفظ تعادل قدرت بین مشتریان و تامین کنندگان، شفاف سازی انتظارات، تعریف و ایجاد انگیزه در عملکرد خوب تامین کننده می شود. نظارت نسبی نیز تحت تاثیر نتایج مثبت برون سپاری است. اعتماد، هنجارها ، ارتباطات باز، به اشتراک گذاری اطلاعات، وابستگی متقابل و همکاری همیشه با سطوح بالاتری از موفقیت برون سپاری همراه بودند. در نهایت، مشخص است که موفقیت برون سپاری توسط قدرت تصمیم گیری درست ، نه تنها باعث نظارت نسبی قراردادی و قوی است، بلکه موفقیت برون سپاری به نوبه خود باعث تصمیم گیری بهتر برون سپاری و نظارت قوی تر می شود. بنابراین، رابطه بین موفقیت برون سپاری و ؛ متغیرهای وابسته ؛ قدرت تصمیم گیری درست ، نظارت قراردادی و نظارت نسبی، متقابل است.

به طور خاص ، موفقیت برون سپاری سطوح بالاتری از اعتماد ؛ نظارت نسبی ، قابلیت های قویتر مشتری و تامین کننده و تعیین نوع تصمیمات برون سپاری و قراردادهای برون سپاری مشتریان در استراتژی های اکتساب تکنولوژی در حوزه فناوری اطلاعات ایجاد شده است.در مقابل، شکست برون سپاری نیاز بیشتری برای گروه شاهد، مکانیسم های نظارت، قراردادهای پیچیده تر و با تعیین نوع تصمیم گیری برون سپاری به مشتریان ایجاد می کند. در عمل، پس از آن، یک تصویر پیچیده تر اما غنی تر از روابط میان تصمیمات برون سپاری ، نظارت قراردادی ، نظارت نسبی و موفقیت برون سپاری هست .

قابلیت های مشتریان و تامین کنندگان

توانایی سازمانی است که به عنوان تجربه قبلی، ظرفیت تولیدی، کارکنان ، و منابع دیگر تعریف شده که نشان می دهد که این سازمان درخواست می توانید انجام دهد. به طور کلی، این موضوع تحقیق می پرسد .قابلیت سازمانی است به عنوان تجارب قبلی، ظرفیت تولیدی، کارکنان ، و سایر منابع است که نشان می دهد که این سازمان می تواند موضوعات زیر را محقق نماید:

اغلب قابلیت های ذکر شده ؛ قابلیت های فنی , روشی، هستند. در توانایی های عملیاتی هم مشتری و هم تامین کننده مهم است. برای برون سپاری توسعه نرم افزارهای جدید ، تحقیقات نشان داده است که بهتر است که برای مشتریان و تامین کنندگان فرآیندهای مشترک وجود داشته باشد . دو پژوهشگر149 نفر را از هر دو گروه مشتری و سازمان های تامین کننده مصاحبه شده اند. آنها دریافتند که موفقیت برون سپاری هم به مشتری و هم به شرکت های تامین کننده که حداقل سطح 3 قابلیت ها را در CMMI داشته باشند .

مهم ترین قابلیت برای مشتریان ؛ قابلیت مدیریت تامین کننده است. این است که به عنوان حد تعریف شده برای سازمان مشتری قادر است به طور موثر مدیریت برون سپاری به تامین کنندگان را انجام دهد .آن ها دریافتند که در میان مشتریان است مشکلی با تامین کنندگان دارند، تقریبا چهار پنجم گفته اند : “آنها توانایی های خود را برای مدیریت فروشنده تقویت می کنند”. مهم ترین قابلیت برای تامین کنندگان ؛ قابلیت مدیریت منابع انسانی است. این توانایی سازمان برای شناسایی ، کسب ، توسعه ، و استقرار منابع انسانی برای رسیدن به اهداف سازمانی خود است. مشتریان به سطوح بالاتری از موفقیت برون سپاری زمانی که تامین کنندگان کم بودند دست می یابند.

منبع

نخجیرکان،پویا(1391)، استراتژی های مختلف اکتساب تکنولوژی و الویت بندی آن، پایان نامه کارشناسی ارشد، مدیریت تکنولوژی، دانشگاه علوم اقتصادی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید