« بیشتر تلاش می کنیم تا با ما مطمئن پژوهش کنید. »مفهوم ديابت
ديابت نه تنها بعنوان يك بيماري شايع بلكه يك مشكل بهداشتي بزرگ است كه در دنياي معاصر پراكندگي گسترده‌اي پيدا كرده است و در حال حاضر نه تنها نشانه‌اي از توقف آن به چشم نمي‌رسد بلكه به شدت در حال افزايش است. هر چند در سال‌هاي اخير تحقيقات زيادي در ابعاد مختلف همه‌گيرشناختي اين بيماري انجام شده است، اما هنوز دانش موجود در مورد چگونگي توزيع و عوامل تعيين‌كننده‌ي آن ناكافي است.
در سال‌هاي اخير شيوع ديابت به طور هشداردهنده‌اي افزايش يافته است و به عنوان اپيدمي شايع قرن مطرح شده است. آمارها نشان مي‌دهند كه حدود 135 ميليون نفر در سراسر دنيا به ديابت مبتلا هستند. در سال 1996 سازمان بهداشت جهاني مطالعه‌اي در سطح جهان به منظور تعيين شيوع ديابت انجام داد و نتيجه گرفت كه در بيست و پنج سال آينده بيشتر از دو برابر جمعيت جهان تحت تأثير بيماري ديابت خواهند بود به طوري كه برآورد مي‌شود تا سال 2025 حدود 300 ميليون نفر فرد مبتلا به ديابت در جهان وجود خواهد داشت.
اسناد و مدارك موجود افزايش پيشرونده شيوع ديابت را در اكثر كشورها به خصوص كشورهاي در حال توسعه نشان مي‌دهد. مناطق اقيانوسيه و آسيايي از نظر اپيدمي ديابت جلودار ساير كشورها هستند. حدود سي ميليون فرد ديابتي در مناطق غربي اقيانوسيه زندگي مي‌كنند. تا سال 2025 پنجاه ميليون نفر در هند و چين مبتلا خواهند شد. علاوه بر آن بيماري ديابت بعضي از نژادها را بيشتر درگير مي‌كند به طوري كه در شانزده سال اخير اين بيماري در هندي‌هاي آمريكايي و بوميان آلاسكايي افزايش يافته است . در آمريكا 4/14 درصد (29 ميليون نفر) افراد با سن بالاي بيست سال، داراي ديابتِ تشخيص داده شده، ديابتِ تشخيص داده نشده و عدم تحمل گلوكز مي‌باشند.
در سرخ‌پوستان شيوع ديابت 50 درصد برآورد مي‌شود و كمترين ميزان شيوع بيماري ديابت در روستاهاي چين و ژاپن و كمتر از 1 درصد گزارش شده است . در سال 2000 نسبت به سال 1997 در آمريكا شيوع ديابت 12 درصد افزايش نشان داده است ،ميزان شيوع ديابت در بالغين بحرين 9 درصد و در جمعيت سياه پوست كاريبين 5/17 درصد گزارش شده است .
مطالعات متعدد شيوع بالاي ديابت را در ايران گزارش مي‌كنند به طوري كه بر اساس مطالعات، شيوع اين بيماري بين 3/7 درصد تا 5/14 درصد متغير بوده است. همچنين بر مبناي پيش‌بيني كارشناسان سازمان بهداشت جهاني، ميزان شيوع ديابت نوع 2 در ايران در سال‌هاي 1995، 2000 و 2025 به ترتيب 5/5، 7/5 و 8/6 درصد برابر با 000/692/1، 000/977/1 و 000/215/5 نفر است .
دیابت یا بیماری قند یک اختلال متابولیک (سوخت و سازی) در بدن است. در این بیماری توانایی تولید انسولین در بدن از بین می‌رود و یا بدن در برابر انسولین مقاوم شده و بنابراین انسولین تولیدی نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را انجام دهد. نقش اصلی انسولین پایین آوردن قند خون توسط مکانیزم‌های مختلفی است.
در دیابت، سرعت و توانایی بدن در استفاده و سوخت و ساز کامل گلوکز کاهش می‌یابد از این‌رو میزان قند خون افزایش یافته که به‌آن هایپرگلیسمی می‌گویند. وقتی این افزایش قند در دراز مدت در بدن وجود داشته باشد عوارض میکروواسکولار دیابت یا تخریب رگ‌های بسیار ریز در بدن ایجاد می‌شوند که می‌توانند اعضای مختلف بدن همچون کلیه، چشم و اعصاب را درگیر کنند .
منبع
شیبانی،ندا(1393)، پيش‌بيني بهزيستي روانشناختي بر اساس تاب‌آوري و اميد به زندگي دربیماران دیابتی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی ارسنجان
از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید
دیدگاهی بنویسید