مدل های کارآفرینی سازمانی

محققان تاکنون ابزارهای مختلفی را برای سنجش تمایل شرکت­ها در راستای کارآفرینی سازمانی ارائه داده­اند که این ابزارها رفته رفته در حال پیشرفت و توسعه می­باشند و امروزه به این نتیجه رسیده­اند که همیشه شرایط ثابتی، برای عملیاتی کردن یک سازمان کارآفرین، وجود ندارد.

مدل کوراتکو و همکارنش

کوراتکو در سال 1990 مدلی را ارائه داد. او بعد از تحلیل عاملی، 5 عامل حمایتِ مدیریت، سیستم پاداش و تشویق، منابع، ساختار سازمانی و ریسک پذیری را استخراج کرد و نهایتا 21 عامل را در 3 گروه بدست آورد.

مدل کوین و سلوین

کوین و سلوین در سال 1991 بیان کردند که کارآفرینی سازمانی مبتنی بر 3 بُعد پیش فعال بودن، نوآوری و تمایل به ریسک پذیری است.

مدل وینکر و همکاران

وینکر و همکارانش در سال 2008 با تلفیق مدل­هایی که اشاره شد، مدلی را برای سنجش میزان کارآفرینی سازمانی ارائه دادند که شامل 4 بعد توسعه کسب و کار جدید، نوآوری، خود به­سازی و پیش فعالی می­باشدکه در این مدل این­گونه تعریف می­شوند.

• توسعه کسب و کار جدید؛ به معرفی محصولات و خدمات جدید شرکت اطلاق می­شود که از طریق ایجاد کسب و کارهای جدید درون سازمان ناشی می­شود.
• نوآوری؛ به توسعه در تکنولوژی در راستای خلق محصولات و خدمات جدید، اطلاق می­شود.
• خود بهسازی؛ به تغییر شکل سازمانی از طریق تجدید ایده­های کلیدی که بر اساس آن شرکت بنا شده است، اطلاق می­شود.
• پیش فعالی به اندازه­ای که سازمان­ها برای پیش قدم بودن به­جای دنباله­روی از رقبا، تلاش می­کنند، اطلاق می­شود.
• مدل لامکین و دس
• در سال 1996، لامکین و دس 4 عامل اختیارات، نوآوری و تحمل ریسک، پیش فعال بودن و رقابت سلطه­جویانه را به عنوان معیارهای سنجش رفتارهای ناشی از کارآفرینی سازمانی بیان کردند.

منبع

نیکومنش،علی(1394)،تاثیر گرایش کار آفرینان برمیزان صادرات باتوجه به نقش نوآموزی ویادگیری سازمانی استان تهران،پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت  بارزگانی،دانشگاه آزاد اسلامی کرمانشاه

ازفروشگاه بوبوک دیدن نمایید