مدل‌هاي کيفيت زندگي و ارتباط آن با بهزيستي ذهني

سوالي که در اين ارتباط مطرح مي‌شود اين مي‌باشد که کيفيت زندگي، شبيه چه چيزي است و اساساً کيفيت زندگي يعني چه؟ در اين ارتباط دو مدل وجود دارد. مدل زندگي شاد  از وينهوون، که متخصصان را قادر مي‌سازد تا حد متوسط کيفيت زندگي در سطح ملي را، در سرتاسر کشورهاي جهان محاسبه کنند. اين مدل همچنين ميزان شادي را با قوي‌ترين شاخص‌هاي عيني : يعني اميد به زندگي ترکيب مي‌کند. مدل دوم  بودن تعلقات و شدن از رافايل ،  است که برپايه نظريه‌جهاني، کلي و يکپارچه کيفيت زندگي استوار است. يعني تفاوت موجود بين نياز افرادي که سالم بوده با افرادي که بيمارند .

کيفيت زندگي براساس مدل اميد به زندگي شاد (وينهوون)

وينهوون، بيان مي‌کند که اغلب متغيرهاي مرتبط با کيفيت زندگي، بسيار پيچيده‌اند  و داراي اندازه‌گيري ها و شاخص‌هايي هستند که به صورت شهودي قابل فهم نيستند، و امور نادرستي را اندازه‌گيري مي‌کنند. مثلاً اغلب در سنجش کيفيت زندگي مسايلي مانند درآمد، سال تحصيلي، خدمات بهداشتي … را در نظر مي گيرند. او معتقد است که اين موارد به صورت غيرمستقيم، با کيفيت زندگي در ارتباط است؛ و در محاسبه کيفيت زندگي تنها به عنوان ورودي عمل مي کنند؛ و تاکيد مي‌کند که تنها شاخص‌هاي با ارزش در اين محاسبه، ميزان حقيقي خروجي کيفيت زندگي است. و کيفيت زندگي به بهترين نحوه، مي‌تواند به وسيله ميزاني که شهروندان شاد و طولاني مي‌زيند، اندازه‌گيري شود. هرچه شهروندان طولاني ‌تر و خوشحال‌تر زندگي کنند اقدامات و نيازمندي‌هاي جامعه، بيشتر با نيازها و توانايي هاي افراد متناسب خواهد شد .

پس ميزان کيفيت زندگي هرکسي، براساس ترکيب ارزيابي اميد به زندگي چندسال، با داده هاي حاصل از نظرسنجي از بهزيستي ذهني که داراي ارزش 0 تا 10 هستند، به دست مي‌آيد. سپس اميد زندگي در بهزيستي ذهني ضرب مي‌شود تا ، اميد به زندگي شاد  (HLE) محاسبه گردد. اين ميزان مي‌تواند به عنوان تعداد سال‌هايي تعبير شود که يک شهروند متوسط، در يک کشور خاص، شاد زندگي کرده است. پس در HLE بالا، يعني به طورمتوسط شهروندان هم خوشحال و هم طولاني زيسته اند. و برعکس در HLE پايين، يعني شهروندان به طور متوسط زندگي کوتاه و سختي داشته‌اند. اما نمي‌توان به وضوح گفت که HLE متوسط کدام از اين معاني را در خود دارد: افراد با طول عمر و شادي متوسط، يا افرادي با زندگي طولاني، اما سخت و يا اينکه فرد زندگي کوتاه، اما شادي داشته است. و آيا اين که جامعه متشکل از ترکيبي از اين افراد است يا نه .

يافته‌هاي تجربي نشان داده اند که بيشترين HLE، در کشورهاي شمال غربي اروپا است. جايي که HLE متوسط شهروندان حدود 60 سال است ، معادل اميد به زندگي 80 سال و بهزيستي ذهني 75/10  و کمترين آن در آفريقاست. جايي که HLE تنها کمي بيشتر از نصف کشورهاي اروپايي است يعني 35 سال. اميد به زندگي شاد، در کشورهايي بيشتر است که افراد امنيت زيادي دارند و معيارهاي مادي زندگي بالاست. همچنين در کشورهايي که آزاد و فردگرا هستند و کشورهايي که در آن‌ها برابري جنسيتي وجود دارد. جالب اين جاست که HLE با همکاري، وضعيت رفاه، نابرابري هاي مالي، مذهب، اعتماد در سازمان ها، تسلط نظامي و تراکم جمعيتي  در ارتباط نيست.

منبع

طاهر زاده،طیب(1393)، اثر بخشي ورزش بر میزان عزت نفس ، شادکامي و کيفيت زندگي جوانان، پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید