مؤلفه های ترکیب مناسب

همچنان كه روش‌ها و رسانه‌هاي متفاوتي براي تدريس و يادگيري وجود دارد. يادگيرندگان مختلف با نيازها و عمكردهاي مختلف نيز وجود دارند و طراحي ضعيف يك دوره يادگيري تركيبي حتي مي‌تواند به نتايج يادگيري ضعيف‌تر در يك محيط تركيبي، در مقايسه با يك روش ارايه تنها، منجر شود. بنابراين براي اثر بخش بودن يك دوره يادگيري تركيبي، طراحان آموزشي و برنامه‌ريزان آموزشي و درسي هنگام طراحي اين دوره‌ها، بايد اصول و قوانيني و مفرضه های صحیح و مناسب را مد نظر قرار دهد:

1. طراحي تركيب: يك دوره تركيبي طراحي شده خوب از روش‌هاي تدريس مي‌تواند تجارب يادگيري در خوری را براي اكثر فراگيران بايد به درستي مورد توجه قرار دهد كه اين امر شامل مقدار زماني كه آنها نياز دارند تا به آموزش دسترسي پيدا كنند و موارد مرتبط ديگر مي‌شود.
2. انعطاف‌پذيري زمان: قابليت انعطاف‌ برنامه زماني براي دست‌يابي به موفقيت، يك امر حياتي است. در دسترس بودن سيستم، افراد را قادر مي‌سازد تا افراد هر زماني كه آماده هستند و زمان لازم را دارند مطالعه كنند.
3. تركيب رسانه‌ها و سبك‌هاي يادگيري: انعطاف‌پذيري در فرمت‌هاي رسانه‌ها، تجارب يادگيري بهينه را بر اساس اولويت‌هاي فردي فراهم مي‌كند. براي انتخاب صحيح روش‌ها و قالب‌ها، سبك‌هاي يادگيري و سطح آموزش مخاطبان و همچنين انگيزش فراگيران بايد به درستي مطرح شده باشد.
4. حمايت از فراگيران: بازخورد از جانب مربيان، كارشناسان موضوع مهارت و همچنين حمايت‌هاي فني و استدلالي از فراگيران نياز است تا ظرف مدت 24 ساعت براي آنها ارسال شود و اين پاسخ به موضع مي‌تواند اين حس را براي فراگيران فراهم آورد كه در پشت محيط آنلاين، شخصي وجود دارد كه مي‌تواند به آنها بازخورد دهد و كمك كند.
5. پشتيباني اجرايي: يادگيري تركيبي نيز همانند هر تغيير مهم ديگر در محيط كسب و كار و محيط‌هاي آموزشي نياز به پشتيباني اجرايي دارد.
6. محتوي: نوع و كيفيت محتوي يادگيري، براي موفقيت يك امر ضروري است. يك بخش مهم از انتخاب محتوي مناسب تصميم‌گيري درباره اين امر است كه آيا فعاليت‌هاي يادگيري توانايي آگاه كردن فراگيران، توسعه مهارت‌ها و ايجاد شايستگي‌ها را دارد.

علاوه بر اصول و قوانین ترکیب ، فرضيه‌هاي اساسي طراحي يادگيري تركيبي شامل موارد ذيل مي‌باشند:

• تلفيق متفكرانه‌ي يادگيري مجازي و حضوري
• بازنگري اساسي طراحي دروس جهت بهره‌گيري از مشاركت دانش‌آموزان

بازسازي و جانشين نمودن ارتباطات مجازي در كلاس‌هاي سنتي.

در اينجا تلاقي دو فرهنگ (فرهنگ كتاب و قلم، فرهنگ فناورانه و ديجيتال) اتفاق می افتد كه ثمره‌اش فرهنگ مشاركت‌پذير و فرهنگ جستجوي جهت يافته است. تمامي محيط‌هاي يادگيري، از پنج منبع اصلي شامل روان‌شناسي، آموزش، فناوري، فرهنگ و عمل نشأت مي‌گيرند، در چنين محيط‌هايي سعي شده است كه از منابع مذكور حداكثر استفاده به عمل آيد. در اين رويكرد سعي بر اين است كه اصول يادگيري شناختي و ساختن‌گرايي اجتماعي با هم تلفيق شوند. در اين رويكرد عناصر سه نظام آموزشي آگاهي دهنده، توانايي دهنده و خلاق تلفیق می شود .

عناصر یادگیری ترکیبی

با استفاده از نظریه های یادگیری پنج عنصر کلیدی به عنوان عناصر اصلی یادگیری ترکیبی مطرح می شوند.

1. رویداد های زنده: رویداردها ی همزمان یادگیری با راهنمایی مربیهستند و همه یادگیرندگان در زمانی مشابه مانند یک کلاس مجازی در ان شرکت می کنند.
2. یادگیری با سرعت شخصی: تجربیات یادگیری هستند که یادگیرنده به طور فردی با سرعت و زمان خود آن ها را تکمیل می کند. مانند تعاملات آموزش مبتنی بر اینترنت و یا آموزش با سی دی رام.
3. مشارکت: محیط هایی هستند که یادگیرنده با دگران به وسیله پست الکترونیکی، مباحثات چند رشته ای و یا گفت گو های بر خط ارتباط بر قرار می کند.
4. سنجش: ارزیابی از میزان دانش یادگیرنده است. سنجش را می توان قبل از رویدادهای زنده ویا با سرعت شخصی برای تعیین دانش قبلی بکار برد. ارزیابی های بعدی می توانند با با پیگیری رویداد های زنده و با سرعت شخصی برای اندازه گیری میزان یادگیری انجام شوند.
5. مواد پشتیبانی از عملکرد: مابع مواد آموزشی ضمن خدمت که موجب ارتقا و نگهداری و ارائه یادگیری می شوند.ماندد خلاصه ها و منابع قابل چاپ و کمک های شغلی.

منبع

آقاجانی،زری(1393)، اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت تحصیلی،پایان نامه کارشناسی ارشد،علوم تربیتی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید