عوامل موثر در تاب آوری

تاب آوری فرایندی است برای فراهم سازی نوعی محیط حفاظتی و خلق فرصت هایی برای افراد نوجوان تا در اجتماعاشان مشارکت کنند . در شرایطی که به نقصان ها و کاستی ها بیشتر از توانایی ها توجه می شود؛ سئوال تاب آوری این است که چطور شما با وجود تجربه کردن مشکلات زیاد در طی مسیر رشد موفق می­شوید به موفقیت­های زیادی دست یابید؟ چه عواملی نوجوان را تاب­آور می­سازند؟

کوئرنر و فیتزپاتریک، چهار عامل اساسی را عامل تعیین کننده تاب آوری مطرح می کنند:

1. صفات کودکان مثل خلق و خوی آسان گیر و صفات فردی
2. مهارتهای گوناگون و فرآیندهای ترزش گذاری وشایستگی اجتماعی
3. انسجام خانواده و ارتباط خوب والدین-کودک
4. حمایت اجتماعی

در این میان باید بیان کرد که ترکیب عواملی باعث شکل گیری تاب آوری می شود. یکی از این عوامل نوع رابطه و تعاملات در خانواده است. مطالعات خانواده امروز بیشتر در جهت این موضوع است که چطور افراد در برخورد با عوامل استرس زا توان مقابله و مقاومت را دارا هستند و چه طور خانواده بر این توانایی اساسی اثر می گذارند.

خانواده و مدرسه می توانند راهکارهایی را پدید آورند که فاکتورهای محافظ را بیشتر کنند و تاب آوری را افزایش دهند . با فراهم کردن محیطی که به اندازه کافی تسهیل کننده است افراد توانایی تغییر سازنده و رشد حداقل برخی از خصوصیات تاب آوری را در زندگی شان کسب خواهند کرد. بزرگسالان می توانند نسبت به افراد جوان حضور پایدار، دلسوز، اعتماد بلند مدت و محبت بی قید وشرط ابراز دارند.دلبستگی و دریافت حمایت، حداقل از فرد بزرگسال یک فاکتور حفاظتی اصلی تلقی می شود.

از سوی دیگر پژوهش ها حاکی از ان است که پیوند های غیر رسمی اجتماعی که در همسایگی شکل می گیرد تاب آوری اجتماعی را بالا می برد . ریشه های اجتماعی تاب آوری ، ساخت اجتماعی جامعه و دسترسی به منابع اجتماعی و مواجه­سازی با شرایط مختلف را شامل می­شوند،افراد تاب­آور همواره می­دانند که ایجاد شبکه­های حمایتی اجتماعی، مقابله را تسهیل می کندو بهبود سریع­تر را پس از رویدادهای منفی نشان می­دهد.عوامل متعددی می­توانند بر تاب­آوری موثر باشند از جمله اعتماد­به­نفس بالا، مهارت حل­مسأله، ارتباط قوی با موسسات تحصیلی، ارتباط­اجتماعی خوب با همسالان .

در این میان روابط با همسالان عامل ممی در تاب آوری محسوب می شود. در دوران نوجوانی همسالان مهم ترین نقش را در فرآیند اجتماعی شدن فرد بازی می کنند و می توانند ارزشهای اجتماعی همدیگر را انتقال دهندونقطه اتکایی برای یافتن استقلال و ازبین بردن خودمداری باشند.

از طرفی معنویت، مهارت های اجتماعی مفید، آشنایی و خوگیری با دیگران، پیوند با حداقل یکی از والدین، انسجام خانواده، صمیمیت خواهر و برادرها، اعتماد به نفس و عزت نفس بالاتر از عوامل تاب آوری به حساب می آیند . در حالی که استرس، زبان بیانی ضعیف، نقص جسمی، مزاج پرخاشگر، مرکز کنترل خارجی، هوش پایین تر، مشکلات یادگیری، نقش جنسیتی سنتی، آشفتگی در خانواده، خانواده پرجمعیت و تغییرات بلوغ از عوامل خطر محسوب می شوند.

افراد با عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی با تاب آوری ارتباط دارند؛ در سطح فردی؛ این عوامل شامل جنسیت و عزت نفس می باشند؛ در زمینه خانوادگی می توان به ساختار خانواده و حمایت والدین اشاره کرد و در نهایت عوامل اجتماعی به صورت حمایت های اجتماعی و یا عوامل خطرآفرین مانند تبعیض یا فقر موثر خواهد بود .

منبع

کشاورز،بهنام(1393)، تاب‌آوری بر اساس سبک‌های فرزندپروری و هوش هیجانی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی ارسنجان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید