عوامل موثر در آغاز و افزایش سرطان

عوامل رفتاری: اسمیت و جاکوبسن ، گزارش کردند که 30 درصد سرطان­ها با استعمال دخانیات، 35 درصد با رژیم غدایی، 7 درصد ناشی از رفتار جنسی و باروری و 3 درصد ناشی از الکل است.

استرس: لادنسلگرو همکاران، در مطالعه­ای که بر روی موش­های مستعد سرطان انجام دادند دریافتند که اگر استرسورها کنترل شوند رشد تومورها کاهش می­یابد. با این وجود اگر استرسورها غیر قابل کنترل ادراک شوند نتیجه افزایش رشد تومورهای سرطانی است.

شخصیت: تمشوک و فوکس، نشان دادند که افراد مبتلا به سرطان دارای تیپ شخصیتی C”” می­باشند. تیپ شخصیتی C به عنوان افرادی منفعل، آرام، درمانده، وابسته به دیگران، ناتوانی در غلبه بر رفتارهای روانی-عصبی، مهربانی بیمارگون، صبوری مفرط، بدون ابراز هیجان، خصوصاٌ هیجانات منفی توصیف می­شوند.

افسردگی: بیلاسکاس، ارتباط بین افسردگی و سرطان را به صورت برجسته نشان داد، البته او افسردگی خفیف مزمن را و نه افسردگی کلینیکی را، با سرطان مرتبط دانست. همچنین حوادث زندگی، سبک­های مقابله­ای و سرسختی از دیگر عوامل روان­شناختی در شروع و افزایش سرطان می­باشد.  مالاموس، می­نویسد: بیماری در ایجاد آسیب­های روانی نسبت به متغیرهای دیگر که تا کنون بررسی شده­اند نقش مهمی دارند.

عوامل روانی و تخفیف علائم در سرطان: عوامل روانشناختی در کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی بیماران سرطانی نقش دارد. کارترایت و همکاران ،تجارب مبتلایان به سرطان را اینگونه توصیف کردند: درد خیلی ناراحت کننده، مشکلات تنفسی، استفراغ، بی­خوابی، کاهش مزاج و کنترل مثانه، از دست دادن اشتها و آشفتگی روانی. بنابراین مداخلات روان­شناختی می­تواند با استفاده از روش­های مدیریت درد، مداخلات حمایتی اجتماعی، درمان حالت تهوع و استفراغ، مشاوره تصویر بدنی، راهبردهای سازگاری شناختی و روش کار سیمونتن ؛ درمان بیماران سرطانی به وسیله آرام­سازی، تصویرسازی ذهنی و برنامه­های تمرینی به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان کمک کند.

پیامدهای روان­شناختی سرطان عبارت­اند از واکنش­های هیجانی مانند افسردگی، غم، عدم کنترل، تغییرات شخصیتی، خشم و اضطراب؛ و واکنش­های شناختی. هنگامی که بیماران مبتلا به سرطان برای اولین بار تشخیص سرطان دریافت می­کنند به طور بالقوه تقریبا تمام ابعاد زندگی فرد را شامل جنبه­های فیزیکی، روان­شناختی، میان فردی، شغلی و معنوی تحت تاثیر قرار می­دهد.

برای بیماران سرطانی تحت درمان، اضطراب می­تواند ادراک درد را افزایش دهد، سایر علائم اضطراب و اختلال خواب می­تواند عامل اصلی در شروع زودتر تهوع و استفراغ بیماران سرطانی باشد. اضطراب بدون توجه به شدت آن به طور قابل ملاحظه­ای می­تواند بر کیفیت زندگی بیماران سرطانی و خانواده­های آنها تاثیرگذار باشد، به همین دلیل باید مورد بررسی و درمان قرار گیرد . امروزه سرطان به عنوان یک بیماری مزمن، مشکلات هیجانی بسیاری مانند، تغییر در قابلیت عملکرد افراد، تصویر بدنی، نقش خانوادگی و اجتماعی ا در بیماران مبتلا بوجود می­آورد،افسردگی دربیماران سرطانی تحت شیمی درمانی شیوع بسیاری داردو باید متخصصان بهداشت روان به نقش مسائل روان­شناختی در همه­ مراحل درمان و ابعاد زندگی فرد مبتلا به سرطان آگاه باشند.

منبع

غلامی کنشتی، سمیرا(1392)،سلامت روان بر مبنای راهبردهای مقابله دینی رضایت زناشویی و خودکارآمدی در بیماران سرطانی، پایان نامه کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشکده  علوم تربیتی و روانشناسی شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید