طرح «تالکوت پارسونز»، برای مفهوم سازی سلامت سازمانی چیست ؟

او  یک مدرسه طرح یگانه ای ارائه می کند. به طور اخص، مدرسه سالم مدرسه ای است که در آن سطوح فنی، اداری و نهادی در هماهنگی هستند.

1. سطح نهادی: مدرسه را با محیط پیوند می دهد
2. سطح اداری: میانجی تلاشهای داخلی سیستم بوده، آنها را کنترل می کند.
3. سطح تکنیکی (فنی): محصول سازمان را تولید می کند.

ابعاد سلامت سازمانی «تالکوت پارسونز» در مدارس:

هفت بعد سلامت سازمانی برحسب سطوح سه گانه مسئولیت و نیاز کارکردی عبارتند از:

سطح نهادی: یگانگی نهادی: مدرسه ای را توضیح می دهد که دارای یگانگی در برنامه آموزشی خود می باشد. مدرسه به علایق کوچک از طرف جامعه محلی و درخواستهای والدین مستعد است و قادر است که بطور موفقیت آمیزی با نیروهای بیرونی مخرب سازش کند. (نیاز نهادی)

سطح اداری: نفوذ مدیر: به توانایی وی در تاثیر کردن به عمل مافوقها اشاره می کند. مدیر با نفوذ، ترغیب کننده بوده و با رئیس ناحیه به طور اثربخشی کار میکند اما در عین حال در فکر و عمل خود استقلال دارد. (نیاز ابزاری)

رعایت: نشاندهنده رفتاری از مدیر که دوستانه، حمایتی، باز و همکارانه است. (نیاز بیانی)

سئوال نمونه: مدیر به رفاه شخصی هیئت آموزشی توجه دارد؟

ساختدهی: به رفتاری از مدیر که وظیفه مدار و موفقیت مدار است. (نیاز ابزاری)

سئوال نمونه: مدیر استانداردهای دقیق عملکرد را حفظ می کند؟

حمایت منابع: به مدرسه ای که دارای مواد و وسائل آموزشی لازم بوده و وسائل اضافی دیگر براحتی قابل حطول است. (نیاز ابزاری)

سطح تکنیکی (فنی) : روحیه :به احساس اطمینان، اعتماد، همدردی و دوستی که در بین معلمان وجود دارد اشاره می کند. معلمان احساس خوبی به یکدیگر داشته و احساس می کنند کار خود را به خوبی انجام می دهند. (نیاز بیانی)

تاکید علمی: به تاکید مدرسه برای یادگیری دانش آموزان اشاره می کند. محیط یادگیری منظم و جدی است. اهداف علمی سطح بالا ولی قابل حصول برای دانش آموزان وضع شده است. سئوال نمونه: دانش آموزان برای اصلاح یادگیریهای قبلی خود تلاش می کنند؟ آموزش مهارت هاي زندگي مي تواند توانمندي افراد را براي مقابله ی موفق با چالش هاي زندگي، افزايش دهد، عزت نفس آن ها را بالا ببرد و به آن ها ياد بدهد كه چطور بتوانند خشم خود را مهار نموده و براي برخورد با ناكامي ها روش درستي را اتخاذ نمايند.با توجه به نقش مهم مدارس در تامين بهداشت رواني دانش آموزان، برنامه ی آموزش مهارت هاي زندگي، روش مؤثري در جهت رشد شخصيت سالم دانش آموزان و تامين بهداشت رواني دانش آموزان است.با استفاده از آموزش مهارت هاي لازم مي توان حس كنترل دروني را فعال نموده و حالت خود كار آمدي و عزت نفس را تقويت نمود. با آموزش همين مهارت و در نتيجه افزايش سطح عزت نفس و كاهش تاثيرات منفي استرس هاي روزمره، مي توان به سلامت روان فرد كمك كرد.آموزش مهارت های زندگی با ارتقاء بهداشت روانی و آمادگی رفتاری، فرد را به رفتاری سالم و اجتماعی مجهز می كند.

منبع

آزاد ،زهرا (1394) ، اثربخشی آموزش مهارت­های زندگی بر سرسختی روانشناختی و بهزیستی اجتماعی در خانم­های خانه دار و شاغل ، پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشگاه آزاد اسلامی رشت

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید