حساسیت تباین

یکی از راه های موثر و قابل اطمینان برای مجزا کردن فعالیت مگنوسلولار در آزمایشات روان تنی، اندازه گیری حساسیت تباین است .از مطالعاتی که در آن جراحاتی به لایه های گوناگون هسته های زانویی جانبی ممیون ها وارد می آمد، دریافتند که کاهش در حساسیت تباین به دنبال آسیب­هایی در لایه های مگنوسلولار، منحصرند به مواردی که در آن محرک ها از نوع بسامد فضایی پایین و یا بسامد زمانی بالا هستند وجود دارد و مطالعات روان تنی در انسان ها با این یافته ها همسویی دارند .

در مطالعه ای از کری، کلمن، جانکا و نبوک ، یک تکلیف ارزیابی مبدا فضایی به کار برده شده که در آن محرک ها شامل سه دسته بودند:  نقاطی با تباین پایین (5٪) ، شبکه های بسامد دو برابر (25 هرتز)، و نقاط معین شده توسط رنگ دارای روشنایی یکسان، دو موقعیت اول نشان دهنده نقص مگنوسلولار می باشد. در مقابل، رنگ دارای روشنایی یکسان پردازش اطلاعات را به سمت گذرگاه پاروسلولار هدایت می کند.

نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دارو درمانی شده و دارو درمانی نشده، همانند خویشاوندان بیولوژیکی اشان بطور ثابت، آسیب های قطعی تری در موقعیت های تباین پایین و بسامد دو برابر، نسبت به موقعیت روشنایی یکسان، نشان می دهند. این یافته ها از نقص گذرگاه مگنوسلولار در اسیکزوفرنیا حمایت می کند، چرا که تباین پایین و بسامد دو برابر یک شاخص بسیار محتمل برای ناکاآمدی مگنوسلولار می باشد .اگر چه حساسیت تباین مستقیم ترین و معتبرترین آزمون روان  تنی برای بررسی حساسیت مگنوسلولار است، اما این تنها آزمون فعالیت مگنوسلولار نیست که در ارتباط با بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به کار رفته است.

منبع

خادمی محمود آباد،زینب(1390)، بررسي مسير مگنوسلولار مغز در افراد داراي ويژگي­هاي شخصيتي،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی بالینی،واحدبین الملل دانشگاه شیراز

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید