تصویر بدنی و مبانی آن

اصطلاح تصویر بدنی اولین بار به وسیله شلدر^،به عنوان تصویر ذهنی، از بدن و جسمان و نحوهي ظهور آن در نظر خودمان تعریف شد. این تعریف داراي دو بعد ادراکی و نگرشی است . یکی از شایع ترین مشکلات روانشناختی زنان، وجود نقص در تصویر بدن است. ظاهر فیزیکی قسمت مهمی از تصویر بدنی است، زیرا اولین منبع اطلاعاتی است که دیگران براي تعاملات اجتماعی با فرد، از آن استفاده می کنند بنابراین، این عامل نقش اساسی در تعیین باورها و رفتارها درباره بدن فرد، بازي می کند. اثرات روانشناختی تصویر بدنی شامل عوامل ادراکی، تحولی و فرهنگی_اجتماعی است. تصویر ذهنی بدنی از سه مفهوم اصلی واقعیت بدن، یعنی بدن فرد آنگونه که هست، بدن ایده آل، یعنی بدنی که فرد آرزومند آن است و بدن نمایشی، یعنی بدنی که فرد نمایش می دهد و از دو دسته واکنش تعدیل کننده شخصی یعنی شیوه هاي سازگاري و شبکه حمایت اجتماعی تشکیل شده است .

تحقیقات مختلف نشانگر حساسیت بسیار بالا و آسیب زاي زنان و دختران نسبت به تصویرذهنی بدنی تصویر بدنی، بازنمایی درونی ظاهر بیرونی فرد است که ابعاد، می باشد . اهمیت تصویر بدنی و، جسمانی و ادراکی و نگرش نسبت به آنها را در برمی گیرد . جذابیت ظاهري در بین زنان و نوجوانان بیشتر از سایر اقشار جامعه است . اگر چه توافق کمی بین تعاریف دقیق از تصویر بدن وجود دارد، ولی در اینکه تصویر بدن یک ساختار چند بعدی است اختلاف کمی وجود دارد. تامپسون و همکاران^، پیشنهاد کردند که ؛ تصویر بدن به عنوان یک نماینده ی داخلی از ظاهر بیرونی خود شما که قابل قبول است, آمده است. با این حال، ممکن است مفهوم Over simplistic، با توجه به پیچیدگی از تصویر بدن به وجود اید. نگرانی در مورد محدوده تصویر فرد از بدن از یک تمایل طبیعی به نگاه جذاب، نارضایتی از بدن، به نگرانی های پاتولوژیک با thinness یا کمال گرایی می باشد.

مسائل پزشکی که ممکن است از نارضایتی بدنی در هر دو انتهای زنجیره وزن از بی اشتهایی عصبی گرفته تا چاقی وجود دارد بوجود آیند. در واقع، فقدان اقدامات برای بهتر کردن و تعدیل افزایش برای استفاده در ارزیابی، پیشگیری، درمان از نگرانی های تصویر بدنی در ارتباط با بیماری های پزشکی؛ تنها ترین منطقه نادیده گرفته شده در مطالعه از تصویر بدن، نامیده شده است. نقش نارضایتی بدنی در توسعه و نگهداری از خوردن به آسیب شناسی مشهور است؛ با این حال، نگرانی های تصویر بدنی مربوط به دیگر اختلالات روانی نیز هستند، و این اختلال در همه سنین در بیماران دیده می شود. تصویر بدنی منفی و اختلال در رفتار غذا خوردن در کودکان و نوجوانان شایع هستند. تصور از خود همان خود ادراك شده است يعني يك نقطه نظر عيني از مهارت ها، خصوصيات و توانایی ها يی كه فرد از خود دارد.

کش و استرچان^،تصور از بدن را به احساسات شخصی در رابطه با بدن و ظاهر فیزیکی مربوط می دانند. بحث در رابطه با تصور از بدن بیشتر به سمت بررسی نارضایتی از بدن پیش رفته است . برخی از مطالعات نشان داده اند که احساسات منفی درباره بدن با عاطفه منفی، عزت نفس پایین و آسیب پذیری به افسردگی مرتبط می باشند. تصویر بدنی در برگیرنده اطلاعات، احساسات و ادراکات آگاهانه و غیر آگاهانه شخص در مورد بدن می باشد. این تصویر از زمان تولد شکل گرفته و همزمان با رشد فرد کامل شده و در طی مراحل زندگی فرد تغییر می کند. تغییر تصویر ذهنی بدن در پی تغییرات قابل مشاهده در بدن می تواند تاثیر زیادی روی شخصیت و رفتار فرد داشته باشد. این تصویر ذهنی عامل اساسی در تعیین چگونگی تعامل فرد با دیگران محسوب می شود. تصویر منفی از بدن می تواند منجر به احساسات منفی درباره شکل بدن شود و به عنوان یک عامل خطر و نگهدارنده در آسیب شناسی روانی ذکر شده است.

با این حال، این نگرش و رفتار را در دوران نوجوانی به سادگی نمی توان متوقف ساخت. این نگرش های ناسالم و بسیاری از رفتارهای زمان انتقال به بزرگسالی و حتی در بزرگسالان مسن تر هم دیده می شود. آگاهی از علت و توسعه اختلال تصویر بدنی، اطلاع از تکنیک های ارزیابی تصویر بدنی، و برنامه های پیشگیری و مدیریت موثر برای پزشکان و مربیان مراقبت های بهداشتی که برای شناختن کسانی که شاید آنها قادر به آموزش و راهنمایی در مراقبت ازخورشان باشند مهم هستند. همچنین کسانی که در سعی وکوشش مراقبت از برداشت خود از تصویر بدنی هستند و نیز نحوه ی این برداشت ها که ممکن است مراقبت از بیمار را تحت تاثیر قرار دهد ,مهم هستند. حتی پزشکان و متخصصان سلامت روانی ممکن است ظاهر بیمار ,انها را تحت تاثیر خود قرار داده و افراد غیرجذاب را متفاوت درمان می کنند.

تفاوت بین نگرانی طبیعی از تصویر بدنی، نارضایتی بدنی، و مشغله ی ذهنی با نگرانی های تصویر بدنی و یا اختلالات تصویر بدنی، به عنوان مفهوم اختلال تصویر بدنی و آسیب شناسی مربوط به ان در زمینه هایی در پزشکی و زمینه های وابسته به سلامت، در حال افزایش است. تصویر بدنی بسیار فردی است و پزشکان باید ذهنیت ذاتی در توسعه از این تصویر بدنی را تشخیص دهند. گروهی از عوامل، هر دو توسعه ای و بالایی؛ پروگزیمال ، برای شکل گیری یک مهارت بدنی فردی ترکیب می شوند. این عوامل به دسته بندی های موجود؛ پروگزیمال و تاریخی, توسعه ای گروه بندی شده اند. عوامل تحت تاثیر رشد عبارتند از عوامل اجتماعی جمعیتی، دوستان و خانواده، ایده های درونی از ایده آل های فرهنگی، و ویژگی های شخصیتی هستند. عوامل پروگزیمالی اشاره به تجربیات روزمره دارد، که آنها چگونه تفسیر می شوند، و اثرات خود را بر خلق و خو و رفتار می گذارند. شاید گیج کننده ترین مسئله مربوط به تصویر بدن تعریف آن باشد. اصطلاحاتی که معمولا استفاده می شوند عبارتند از نارضایتی بدنی، تصویر منفی بدنی، احساس ملالت و کسالت بدنی، نابسامانی از تصویر بدنی، عزت بدنی، اختلال تصویر بدنی، و نگرانی های تصویر بدنی هستند.

نگرانی های تصویر بدنی مفهوم خوبی است که در یک طیف وسیع و طولانی رخ می دهد. در یک انتهای طیف نارضایتی بدنی قرار دارد و در انتهای دیگر تحریف تصویر بدن؛ اختلالات است. گزارش از نارضایتی بدن به تنهایی انجام اختلالات تصویر بدنی تلقی نمی شود. نارضایتی تصویر بدنی یک مشکل شایع روانی است که بسیاری از زنان غربی را تحت تاثیر قرار داده است. نارضایتی بدنی اشاره به ارزیابی ذهنی منفی از بدن جسمانی، انسان، مانند شکل، وزن ،شکم، و لگن است. نارضایتی بدن نیز باید از تاکید بیش از حد در تعیین ارزش خود فرد بر وزن و شکل قرار گیرد، که نشانه ای از هر دو صورت از بی اشتهایی و پرخوری عصبی متفاوت می باشد. آشفتگی؛ به طور معمول نشان دهنده یک مشکل بالینی است که توسط اضطراب مداوم و مزمن به وجود می اید که همچنین ممکن است با دخالت عملکرد بین فردی، روانی، و یا حرفه ای؛ عملکردی باشد، که در نتیجه ممکن است برای درمان انها را در نظر گرفت.

نگرانی از تصویر بدن در افرادنابالغ، نوجوان ، جوان، میانسال و بزرگسالان مسن تر به نظر می رسد که نگرانی در مورد وزن و رژیم لاغری در کودکان و نوجوانان ظاهر شده است. شاپیرو و همکاران^، نشان داند که رژیم غذایی و ورزش برای کنترل وزن در بیش از 41% از دختران در سن هشت تایازده سال مورد استفاده قرار می گیرد. حتی کودکان به اصطلاح جوان حدود سن پنج سالگی در حال ابراز ترس از چاق شدن و داشتن نگرانی های تصویر بدنی هستند.

داویسون و همکارانش^؛ دریافتند که در سنین 5- 7 سالگی، دخترانی که در ورزش زیبایی شرکت می کنند ؛ به عنوان مثال، رقص، ژیمناستیک گزارش نگرانی از وزن بالاتری را نسبت به دخترانی که در ورزش های غیر زیبایی هستند؛ به عنوان مثال، فوتبال، والیبال، و تنیس داشتند. با این حال، بلوغ به عنوان بزرگ ترین مرحله از خطر در توسعه از نگرانی های تصویر و وزن بدنی ؛ به طور کلی فکر می شود از سن 11 به 19مشاهده شده است. فشار دوستان، قلدری و اذیت کردن در مورد وزن به عنوان یک عامل تسریع در نارضایتی از بدن در دختران نوجوان شناخته شده است. کوپر و گودر ؛ نشان دادند که: از سن 11 به 16سالگی، افزایش مداوم در نگرانی از وزن و شکل در زنان نمونه جامعه وجود دارد: 11-12 سالگی (15.5 %) ، 13-14 سالگی (14.9 %) ، و 15-16 سالگی(18.9%) با تجربه نگرانی های تصویر بدن روبه رو می شوند.

پاکارد ^؛در پژوهش خود به این نتیجه رسید که در بیش از نیمی از زنان روستایی سفیدپوست؛بین سن 8 و 17 سال نگرانی وزن گزارش شده و که این الگو با بالا رفتن سن افزایش یافته است. برخی دیگر از پژوهشگران دریافته اند که در کودکان بین سن 9 و 14سال ثابت شد زمانی که لاغر شدن برای پدرانشان مهم بود از رژیم غذایی استفاده می کردند. به نظر می رسد بارداری، دلیلی برای دیدگاه نگرانی های تصویر بدنی در زنان باشد. به کاربردن پژوهش های کیفی برای بررسی تجربه زنان از تغییرات وزن و شکل در دوران حاملگی و در اوایل دوران پس از زایمان است. او متوجه شد که زنان نگرانی کمتری در وزنشان، تیپ بدنی، و یا ظاهر خودشان که به عنوان یک نتیجه از بارداری است دارند و به نظر می رسد آن را کم اهمیت تر نسبت به گذشته می دانند. نگرانی در مورد رفاه نوزاد جایگزین نگرانی های زنان در مورد وزن و تیپ بدنی می شود. بر اساس تجربه از این زنان، او به این نتیجه رسید که دوران بارداری و مادری بالقوه ممکن است اثری برای کمک به زنان و مسائل مربوط به وزن و در نگرش عادات غذا خوردن داشته باشد، اگر تنها به طور موقتی باشد .

رویکردشناختی رفتاری

ارزیابی رویکرد رفتاری مستلزم شناسایی عوامل تسریع و حفظ نگرانی های تصویر بدنی است. اهداف اولیه ی یک ارزیابی رفتاری شناختی:

زمینه ی محتوایی در آگاهی بیمار از عوامل تسریع و حفظ و افزایش نگرانی های تصویر بدنی
تهیه و ارائه راهنمایی برای اهداف درمانی و برنامه ریزی بر اساس این ارزیابی ها.

عوامل رایج , پروگزیمال؛ بالایی که در طول ارزیابی تصویر بدن در نظر گرفته می شوند باید باشد:

تاثیر نگرانی های تصویر بدنی.
سرمایه گذاری بیمار در ظاهر :به معنی احساس جذابیت فرد از خود ، درک اختلاف میان خود و ایده آل ، و درونی سازی از ظاهر آرمانی.
حوادث , عامل محرک, نشانه های خارجی.
شناخت و پردازش هیجانات :گفت و شنود داخلی، تحریفات شناختی، اعتقادات مرکزی، و واکنش استرسی.
راهبردهای رفتاری ,نظارتی رفتارهای خود :سبک مقابله ای، به دنبال تصدیق، رفتار اجتنابی، مقایسه اجتماعی، و چک کردن تکراری , نظافت.
اهداف و موانع موجود بر سر راه درمان :انتظارات، انگیزه، حمایت اجتماعی، و هم بعدی پزشکی یا روانپزشکی.

عوامل تاریخی ,توسعه مدنظر قرار دادن مد در طول جریان ارزیابی:

عوامل اجتماعی جمعیتی ؛ منشاء خانواده ,قومیت، جنسیت، سن
عوامل فرهنگی , اجتماعی : تجربه های فردی و خانوادگی، استبدادی و همکاری را تحت تاثیر قرار می دهد.
ویژگی های فیزیکی از ویژگی : سن شروع، شاخص توده بدن،اکتساب ویادگیریدر مقابل صفات مادرزادی، و توانایی نسبت کنترل .
ویژگی های شخصیتی :سختگیری , کمال و اعتماد به نفس .
سابقه از تلاش های درمان :موفق، ناموفق، تاریخ جراحی، و تلاش برای از دست دادن وزن .
همبودی :بیماری های پزشکی و محور اختلالات I .

نظارت بر خود؛ خود نظارتی یک بخش اساسی در ارزیابی درمدل شناختی رفتاری است فرد باید در نشان دادن هر موقعیتی که باعث تجارب مربوط به تصویر بدنی است اگاهی دهد، گزارش مربوط به اعتقادات و افکار، و اثراتشان بر خلق و خو و رفتار. علاوه بر فراهم کردن یک پایه و اساس، به راهنمای برنامه ریزی درمان این بیماری، اجازه نظارت دهد تا پیشرفت درمان را ارزیابی و نتایج را بررسی کند.

منبع

نبی پور خمامی،زهرا(1393)، رابطه بین خودتوصیف گری بدنی و مهارت های ارتباطی با رضایت زناشویی،پایان نامه کارشناسی ارشد،روانشناسی عمومی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید