به‌سوی مسئولیت اجتماعی بیشتر

عدم آگاهی مدیران سازمان‌ها از عمق مسائل و مشکلات مختلف جامعه، مهم‌ترین عامل مشارکت کم‌رنگ آن‌ها در حل معضلات اجتماعی است. ازاین‌رو به عقیده بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی، دولت و رسانه‌های گروهی موظف هستند به طرق مختلف تلاش نمایند که مردم را با عمق مسائل و معضلات اجتماعی مطلع سازند. به‌علاوه، برخی از صاحب‌نظران مدیریت معتقدند که اگر نهادهای اقتصادی در انجام مسئولیت اجتماعی خود اهمال ورزیدند، جامعه می‌باید از قدرت خود استفاده کرده آن‌ها را مجبور به انجام این مهم کند.

آموزش مدیران:

با توجه به اینکه مدیران جامعه از مسئولیت اجتماعی و زمینه‌های آن آگاهی لازم و کافی را ندارند، لازم هست که از طریق برگزاری کنفرانس‌ها، سمینارها، دوره‌های آموزشی کوتاه‌مدت و سخنرانی‌های مختلف، مدیران بخش‌های مختلف جامعه را با مسئولیت‌های اجتماعی‌شان آشنا ساخت.

اولاً: مدیران با مسئولیت اجتماعی و زمینه‌های آن، استراتژی‌های انجام مسئولیت اجتماعی و اثرات مثبت آن بر سازمان آگاه شوند.ثانیاً: با آموزش تکنیک‌های مختلف تصمیم‌گیری، مدیران با تصمیم‌گیری بر اساس هزینه ـ فایده اجتماعی آشنا شوند.ثالثاً: اهداف شغلی مدیریت‌های عالی سازمان را مجدداً بیان نموده و کوشش نمایند هدف‌های اجتماعی و موفقیت‌های عمومی و ملی را در اهداف عالی سازمان بگنجانند.رابعاً: با آموزش نظریه سیستم‌های اجتماعی، وابستگی‌های سیستماتیک سازمان را به بخش‌های مختلف جامعه و اثرات متقابل آن‌ها بر یکدیگر به مدیران توضیح دهند.خامساً: با تشکیل کلاس‌های آموزش اخلاق، نتایج معنوی فعالیت‌های اجتماعی سازمان را به مدیران متذکر شوند.

نظم دهندگی دولت:

دولت در شکل دادن به نوع و سطح فعالیت‌های اجتماعی سازمان‌ها نقش مهمی ‌دارد. در این خصوص دولت می‌تواند با به تصویب رساندن یکسری قوانین و مقررات، فعالیت‌های سازمان را به‌سوی هدف‌های اجتماعی موردنظر هدایت کند.

قوانین مستقیم:

دولت در زمان که احساس کند، سازمان‌ها و مؤسسات اقتصادی جامعه داوطلبانه حاضر به انجام مسئولیت‌های اجتماعی خود نیستند، با تصویب قوانین و مقررات، سازمان‌ها را مجبور به انجام یکسری اقدامات اجتماعی می‌کند.

قوانین غیرمستقیم:

دولت با تصویب یکسری قوانین و اتخاذ سیاست‌های تشویقی می‌تواند مدیران سازمان‌های مختلف را ترغیب به انجام بیشتر مسئولیت اجتماعی‌شان کند. معافیت‌های مالیاتی در صورت شرکت در امور خیریه یا مدرسه‌سازی و . . . می‌توانند از این جمله قوانین باشند.

تأثیر رسانه‌های گروهی

مردم تا مشکل یا مسئله‌ای را عمیقاً درک ننمایند برای رفع آن اقدامی نمی‌کنند؛ به‌عبارت‌دیگر، مردم تا ندانند که به کمک آن‌ها نیازی هست، مساعدتی نمی‌کنند. ازاین‌رو رسانه‌های گروهی بایستی تلاش نمایند که مردم را از مسائل و مشکلات اجتماعی و میزان تأثیر آن‌ها آگاه ساخته و کوشش کنند حساسیت‌های لازم را در آن‌ها جهت مشارکت در رفع مسائل اجتماعی ایجاد نمایند.

نظام گزینش مدیریت

همان‌طور که گفته شد، عصر حاضر را «عصر مدیریت» نامیده‌اند. چراکه کاملاً آشکار است که هر تصمیم یک مدیر ، به‌ویژه در سازمان‌های بزرگ می‌تواند طی یک روند سلسله‌وار، دیر یا زود، سرنوشت تمامی نهادهای جامعه را دستخوش تغییر نماید.