انواع بيمه در صنعت بيمة ايران

انواع بیمه به دسته های زیر تقسیم می شود:

بیمه اشخاص :

انسان از آغاز پیدایش جوامع انسانی، در جستجوی غریزی به دنبال تامین های جسمی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بوده است. با توجه به همین نیاز بوده که شرکتهای بیمه با ارائه طرحهای متفاوت و ابتکاری متناسب با نیازهای جوامع انسانی در پی تامین و تسهیل این غریزه ثبات مالی و اقتصادی برآمدند تا در زمان بروز حادثه ناگوار، شیرازه اقتصاد خانواده ها از هم نپاشد و افراد وابسته به شخص متوفی و حادثه دیده بتواند از مزایای تامین اقتصادی بهره مند شود.

بیمه های اموال :

این بیمه ها برای جلوگیری از وقوع حادثه و کاهش میزان خسارت در صورت تحقق خطر مورد بیمه صورت می گیرد. در بیمه های اشیاء حداکثر تعهد بیمه گر جبران زیان و خسارت مادی بیمه گزار است. یعنی نمیتواند موجب انتفاع ( سود بیمه گذار ) باشد بلکه از نظر مالی بیمه گذار در موقعیتی قرار می گیرد که بلافاصله قبل از تحقق خطر بیمه شده در آن موقعیت قرارداشته است. پس از وقوع حادثه بیمه گر خسارت را به شخص بیمه گذار می پردازند. مگر اینکه به موجب توافق طرفین قرارداد استفاده کننده از بیمه نامه شخص دیگری که دارای بیمه ای بوده و از وقوع خسارت متضرر شده، پرداخت می شود.

بیمه های اموال نقش مهمی را در اقتصاد کشور ایفا می نمایند که مهمترین تأثیر آنها عبارت است از :

کمک به احیاء وضعیت مالی بیمه گذار و جلوگیری از نابسامانی اجتماعی
حفظ موقعیت مؤسسات و نهادهای فعال در بازار و جلوگیری از نابسامانی اقتصادی
امکان انجام برنامه ریزی مالی
افزایش اطمینان و گسترش سرمایه گذاری

بیمه های اتومبیل :

بیمه حوادث سرنشین : که جبران خسارت وارده به سرنشینان اتومبیل مورد بیمه است.

بیمه نامه بدنه اتومبیل : بیمه بدنه اتومبیل از جمله رشته های بیمه ای است که در ارتباط مستقیم با مردم عادی قرار دارد، و به علت آنکه کمتر تحت تأثیر عامل اجبار برای بیمه کردن قرار دارد ( برعکس بیمه های باربری و آتش سوزی )، رشد آن را می توان به مفهوم گسترش فرهنگ بیمه در جامعه تلقی کرد و به عنوان جلوه گاه کیفیت و کمیت فعالیت مؤسسات بیمه در ایران از آن نام برد.

بیمه شخص ثالث : انديشة اجباری نمودن بيمة شخص ثالث برای اولين بار در سال 1327 ه. ش مطرح گرديد و لايحه ای در اين خصوص تنظيم شد، اما اين لايحه به تصويب نرسيد و تا سال 1347 ه. ش بيمة شخص ثالث به صورت اختياری عمل می شد. در سال های ميانی دهة 1340 ه. ش افزايش تعداد اتومبيل و به تبع آن ازدياد حوادث رانندگی، مجدداً مسئولين وقت را به فکر انداخت که به منظور حفظ حقوق افرادی که در اثر حوادث وسايل نقلية موتوری زمينی، آسيب يا خسارت می بينند، قانون بيمة اجباری، مسئوليت دارندگان وسايل نقلية موتوری زمينی را وضع نمايند. به موجب اين قانون کلية دارندگان وسايل نقلية موتوری زمينی مسئول جبران زيان های بدنی و مالی که از وسايل نقلية آن ها به ديگران وارد می شود، گرديدند و موظف شدند مسئوليت خود را بيمه نمايند.

بیمه های مسئولیت :

بیمه مسئولیت از جمله رشته های بیمه است که مستقیماً در تنظیم روابط اجتماعی افراد جامعه، شناخت افراد از حقوق و مسئولیتهای یکدیگر و تأمین امنیت حرفه ای مشاغل و فعالیتها تأثیر گذار است.

بیمه های مهندسی :

از حدود 35 سال پیش به کمک یکی از شرکتهای آلمانی به نام “مونیخ ری” بیمه های مهندسی تأسیس گردید. در بیمه های مهندسی خسارتهای فیزیکی ناگهانی و غیر قابل پیش بینی ناشی از حادثه جبران می شود و در برخی از انواع بیمه های مهندسی ( تمام خطر ) دامنه پوشش به جبران خسارتهای انسانی، تکنیکی و زیانهای ناشی از خطرات طبیعی نیز گسترش می یابند.

بیمه باربری :

بيمة باربری ازجمله انواع بيمه است که خطرات حمل و نقل کالاها را تحت پوشش قرار می دهد. اگرچه اين بيمه شامل سه بخش باربری وارداتی، صادراتی و حمل داخلی می گردد، ولی بازار ايران بيشتر در بخش بيمة باربری وارداتی فعال بوده و در بخش های ديگر فعاليت چندان قابل توجهی نداشته است. مهمترين عامل شروع رشد و افزايش سهم بيمة باربری در بازار بيمة ايران مصوبة مورخ 13 / 3 / 1326 هيأت وزيران بود که به موجب آن کلية بانک های کشور موظف گرديدند هنگام گشايش اعتبار از وارد کنندگان کالا درخواست ارائه بيمه نامة باربری بنمايند که توسط يکی از شرکت های بيمة ثبت شده در ايران صادر شده باشد. به اين ترتيب از سال 1326 ه. ش، حجم حق بيمة اين رشته رابطه ای مستقيم با ميزان واردات کشور پيدا کرد و از آن پس هر زمان که درآمدهای ارزی افزايش يافت و ميزان واردات کشور بالا رفت، حجم حق بيمة باربری نيز به تناسب آن افزايش يافت و بالعکس، کاهش واردات موجب تقليل حق بيمة اين رشته گرديد.

ساير انواع بيمه های غير زندگی :

فعاليت مؤسسات بيمه تا سال 1329 ه. ش، عمدتاً حول محور بيمه های باربری، آتش سوزی، اتومبيل، عمر وحادثه متمرکز بوده است. از سال 1330 ه. ش شرکت های بيمه سعی در گسترش فعاليت خود نموده و به تدريج اقدام به صدور بيمه نامه در انواع ديگر رشته های بيمه ای کردند که عبارتند از:

بيمة بدنة کشتی : آمار موجود به صورت بيمه نامة مستقل از سال 1359 ه. ش
بيمة پول : آمار موجود به صورت بيمه نامة مستقل از سال 1359 ه. ش به بعد.
بيمة درمانی : آمار موجود به صورت بيمه نامة مستقل از سال 1373 ه. ش.
بیمة هواپیما : تعهد بیمه گر به پرداخت خسارت در حدود مشخص شده در بیمه نامه در خصوص خسارت وارده به بدنه هواپیما یا از بین رفتن بر اثر سقوط، تصادم، آتش سوزی و دزدی هوایی می باشد.
بیمه اعتبار : این بیمه به دو بخش اعتبار داخلی و صادرات کالا تقسیم می شود.
بیمه نفت و انرژی : در این بیمه ریسکهای شرکتهای نفتی در بخشهای مختلف، مانند سکوهای نفتی، پالایشگاههای نفت و گاز، پتروشیمی ها، حمل اموال و تجهیزات خریداری شده، اشتباه در طراحی و نصب، حریق تجهیزات، زیانهای ناشی از عدم سود و بهره وری بر اثر توقف عملیات و ریسکهای مرتبط با کارکنان این شرکتها تحت پوشش قرار می گیرد.
بیمه صداقت و امانت، بیمه دام صنعتی و گاوداری ها، بیمه اسب، بیمه شترمرغ رشته هایی هستند که به دلیل اندک بودن مقدار حق بیمه در مقایسه با سایر رشته های بیمه، جداگانه بررسی نمی شوند.

بيمة عمر ( زندگی ) :

بيمه های عمر وسيله ای برای تأمين آتی بيمه شده يا خانوادة وی توسط بيمه گر، در صورت حيات بيمه شده يا فوت وی در بازه ای معين از زمان در مقابل پرداخت مبلغی به عنوان حق بيمه به بيمه گر است.

منبع

اسدیان،آزاده(1392)، تاثیر خصوصی سازی در صنعت بیمه، پایان نامه کارشناسی ارشد،مدیریت بازرگانی،دانشگاه آزاداسلامی

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید