اثرات بلوغ زودرس و دیررس

این مرحله دوره پختگی است و در آن صفات اولیه جنسی رشد یافته و دارای کارکرد می شوند. صفات اولیه جنسی برای تولید مثل ضروری هستند. باید توجه داشت که تغییرات غیر جنسی، نظیر وزن و قد، در آغاز این مرحله کامل نشده اند. دختران به طور متوسط در سن 13 سالگی به قاعدگی می رسند و تقریباٌ تا16 سالگی رشد جنسی آنها ادامه می یابد. پسران به طور متوسط در سن 5/14 سالگی به بلوغ می رسند (یعنی می توانند اسپرم تولید کنند ) و تقریباٌ تا 18 سالگی روند رشد جنسی آنها ادامه می یابد. با شروع قاعدگی در دختران و خروج اسپرم در پسران، از نظر علمی نوجوانی شروع می شود. بعد از بلوغ جنسی، پختگی جسمانی نوجوانان تا رشد کامل صفات جنسی ثانویه در آنها ادامه می یابد. در دختران تشخیص سن بلوغ آسانتر است زیرا قاعدگی نشانه قابل مشاهده ای از بلوغ جنسی است. با این حال، قاعدگی همیشه شاخص معتبری از توانایی دختران برای تولید مثل نیست. بیشتر دختران، 12 تا 18 ماه بعد از قاعدگی نازا هستند. (اما نوجوانان نباید فکر کنند که این قاعده عمومی است !).

اثرات بلوغ زودرس و دیررس

برخی محققین تاثیر زمان بلوغ را در نوجوانان مورد مطالعه قرار داده اند. قصد این گروه آن بود که در یابند آیا اثرات اجتماعی یا روانی قابل سنجش از نظر زمان شروع بلوغ وجود دارد. یکی از نتایج بدست آمده این است که بلوغ زودرس یاد بررسی برای دختران، در مقایسه با پسران، هم در طی نوجوانی و هم بعد از آن چندان مساله ساز نیست، هم چنین یافته های مرتبط با این موضوع برای پسران به نسبت هماهنگ است. با وجود این، برای دختران، نتایج اغلب متناقض و نتیجه گیری قطعی مشکل است.

دختران

به نظر می رسد که بلوغ زود رس دختران تا پایه اول راهنمایی، باعث شهرت چندانی در بین همسالا نشان نمی شود. بلوغ زودرس، یعنی برخلاف بیشتر همسالان هم جنسی خود بودن، ممکن است با از دست دادن موقتی محبوبیت تا زمانی که همسالان وی به او نرسیده اند، همراه باشد. وقتی که همسالان وی به او رسیدند (معمولاٌ در کلاس دوم راهنمایی ).دختران دارای بلوغ زود رس پایگاهی در  میان همسالان خود به دست می آورند. دختران دارای بلوغ دیر رس ممکن ایت با والدین و همسالانشان رابطه رضایت بخش نداشته باشند.

پسران

پسران دارای بلوغ زودرس بلند قدتر، قوی تر و هماهنگ تر از همسالان خود هستند. در نتیجه در ورزش و روابط اجتماعی بر همسالان خود که به بلوغ نرسیده اند، حکم رهبر و سرگروه را دارند. با وجود این، داشتن قد و دیگر مشخصات بزرگسالان، ممکن است مسئولیتهای بزرگسالان را نیز در بر داشته باشد که بسیار زودرس باشد. در این صورت ممکن است فرصتهای کمتری برای کاوش هوشی و اجتماعی (یعنی یک جنبه مهم از دوره نوجوانی ) داشته باشند.در نتیجه، ما می بینیم که پسران دارای بلوغ زودرس از پسران دارای بلوغ دیررس کمتر رشد یافته و دارای مهارتهای شناختی و مقابله ای سنتی هستند(آروس، 2009).از آنجا که نیرو و توانایی بدنی نقش مهمی در فعالیت های کودک با همسالانش دارد، پسران دارای بلوغ دیر رس از لحاظ سازگاری با دشواریهای خاصی روبرو می شوند. این پسرها در دوره ای از زندگی که نسبت به همکلاسیهای خود کوتاهتر و کم بینه تر هستند. تمرین کافی در مهارتهای ورزشی نمی بینند و بنابراین ممکن است هرگز از این نظر نتوانند با پسران دارای بلوغ زودرس که به طور معمول در فعالیتهای بدنی پیشگامند به رقابت برخیزند.

برخی پژهشها حاکی از آن است که پسران دارای بلوغ دیررس در میان همکلاسی های خود از محبوبیت کمتری برخوردارند، به ضعف خود باور دارند و به رفتارهای توجه طلبانه نامعقولی دست می زنند. این پسرها احساس می کنند که همسالانشان آنها را طرد می کند. و آنها را زیر سلطه خود می گیرند. از سوی دیگر، پسران دارای بلوغ زودرس از اتکای به نفس و استقلال بیشتری برخوردارند. با وجود این، بلوغ دیر رس ممکن است امتازهایی در پی داشته باشد. همنند بزرگسالان، پسران دارای بلوغ دیر رس ممکن است کنجکاوتر بوده و راهحلهای اجتماعی و ابتکاری تری برای مشکلات داشته باشند.

منبع

ابراهیمی، مرضیه(1391)، بررسی ضرورت وجود و چگونگی توجه به تربیت جنسیتی در برنامه درسی مقطع متوسطه از دیدگاه دبیران و دانش آموزان شهرستان نقده، پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اورمیه.

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید