آموزش عالی، دانشگاهی

دانشگاه­ها بعنوان سازمان­های آموزشی هستند که تعالی آنها به تعالی سازمان­ها و نهادهای اجتماعی کمک می­کند و تعالی آنها در این است که عناصر اصلی دانشگاه­ها یعنی رهبری، برنامه ریزی، مدیریت ­فرآیند، مدیریت­دانش، نیروی­انسانی و نتایج عملکردی آنها در جهت مشتری ­محوری بوده و این عناصر در یک تعامل مناسبی قرار داشته باشند.

    دانشجويان به عنوان مشتريان اصلي خدمات آموزشي، به منظور قضاوت در مورد كيفيت اين خدمت، به مقايسه توقع خود ازخدماتي كه بايد ارائه شود وضع مطلوب و ادراك خود از خدماتي كه هم اكنون دريافت مي كنند وضع موجود مي پردازندكه  اختلاف بين خوانده مي شود. در ارتباط با خدمات آموزشي، اين شكاف حاصل ناتواني مديران در ارزيابي و  شكاف كيفيت  اين توقع و ادراك پاسخ گويي نياز هاي واقعي دانشجويان است و گام اساسي براي جبران اين شكاف، شناخت اين ادراكات و انتظارات است .

دانشگاه­ها به­عنوان سازمان­های آموزشی هستند که تعالی آنها به تعالی سازمان­ها و نهادهای اجتماعی کمک می­کند و تعالی آنها در این است که عناصر اصلی دانشگاه­ها یعنی رهبری، برنامه ریزی، مدیریت ­فرآیند، مدیریت­دانش، نیروی­انسانی و نتایج عملکردی آنها در جهت مشتری ­محوری بوده و این عناصر در یک تعامل مناسبی قرار داشته باشند.آموزش­عالی مجموعه­ای از دوره­های تحصیلی است که متقاضیان می­توانند پس از پایان تعلیمات متوسطه به آن راه یابند و دانشگاه به محلی اطلاق می­شود که بر اساس دید اصولی، وارده­های آن شامل سرمایه ساختمان، تجهیزات، امکانات، نیروی انسانی و در نهایت دانشجوست.

فراگرد دانشگاه شامل آموزش، پژوهش، خدمت، انتقال میراث­ فرهنگی، علوم و فنون است و صادره­های دانشگاه نیز شامل نیروی­انسانی متخصص و ماهر در زمینه­های مختلف و همچنین، اختراع و اکتشاف و نوآوری علمی و گسترش دامنه علم و دانش است .آموزش­ عالی معرف نوع مهمی از سرمایه­گذاری در منابع­انسانی است که با فراهم آوردن و ارتقاء بخشیدن دانش، مهارت­ها و نگرش­های مورد نیاز کارکنان ارشد فنی، حرفه­ای و مدیریتی به توسعه اقتصادی کمک می­کند. آموزش­عالی به­طور قطع نه­تنها موجب ترویج­دانش می­شود، بلکه با پیشرفت­های تحقیقاتی، تکنولو‍ژیکی و علمی، دانش جدید نیز بوجود می­آورد.

تاریخچه آموزش عالی

دانشگاه­ها و موسسات آموزش­عالی نهادهایی هستند که در پیشرفت و توسعه کشور نقش بسیار موثر و تاثیرگذاری دارند و سابقه دوره نوین آن کوتاه می­باشد، واژه دانشگاه بعنوان محلی برای آموزش و پژوهش در سطح عالی می­باشد. واژه دانشگاه در کشور ما سابقه­ای هفتادوپنج ساله دارد، درحالی­ که قدمت نهادهای آموزش در سطح عالی به دوران قبل از اسلام بر می­گردد. تاریخ دانشگاه در جهان با تاسیس آکادمی در یونان و در ایران با تشکیل جندی­شاپور آغاز گردیده و سپس دستاوردهای آنان در قلمرو فلسفه، ریاضیات و علوم و فنون از قرن دوم­هجری به دنیای­اسلام انتقال یافت، که در نهایت به تشکیل بیت­الحکمه­ها، دارالعلم­ها، مدرسه­ها و نظامیه­ها انجامید، آنگاه مدارس­اسلامی در کشور اسپانیا در قرن دوازدهم میلادی الگوی نخستین دانشگاه­های اروپا قرار گرفتند. یکی از محققان، سیر آموزش­عالی در جهان را از نظر تاریخی در سه مرحله به شرح ذیل مشخص نموده است:

مرحله اول: ویژگی بارز آموزش­عالی در بیشتر جوامع­سنتی، پیوند نزدیک بین علم و دین است، علاوه بر ویژگی فوق، کارکرد دیگر آموزش­عالی در این نوع جوامع، پرورش نخبگان­سیاسی، اداری و نظامی است. در قرون دوازدهم و سیزدهم تا اوایل رنسانس که دانشگاه­های اروپایی طی آن بنا نهاده شده، هدف آنها در وهله اول آموزش­ دینی و تربیت مبلغان ­مذهبی بود. از قرون شانزدهم و هفدهم تا اوایل قرن نوزدهم به تبعیت از رنسانس که نوعی بازگشت به فرهنگ، ادب و هنر باستان بود و نیز بر اثر غلبه اندیشه­های اصالت­ عقل و رواج اصول روشنگری و آزادمنشی و آزادی­خواهی،دانشگاه­ها صورت فلسفی به خود گرفته بود. در این مرحله درهای دانشگاه به روی اکثریت مردم بسته بود و دانشگاه در حصار قشر خاصی قرار داشت.

مرحله دوم: درجامعه صنعتی و با انقلاب­ صنعتی  و پیدایش نظام سرمایه­داری در اروپا پدید آمد. در این مرحله نقش دانشگاه بصورت اساسی دگرگون یافت، انقلاب صنعتی جنبه علمی دانشگاه­ها را تقویت کرد و آنگاه گرایش فنی و صنعتی را که در این جوامع رایج بود را در این موسسات تقویت نمود، از این رو دانشگاه­ها بسوی آموزش حرفه­ها، ایجاد خدمات­ پشتیبانی، توسعه­اقتصادی و اجتماعی و پیشرفت علوم و فنون تمایل پیدا کردند و در این زمینه گاهی چنان مبالغه می­شد که نقش دیرینه دانشگاهی در آشناسازی دانشجویان با ارزش­های اصیل فرهنگی و دینی فراموش می شد یا مورد بی­اعتنایی و یا حتی تحقیر قرار می­گرفت. مهمترین ویژگی بارز این دوره باز­شدن درهای دانشگاهی به روی تمام طبقات جامعه است. بطوری­ که آموزش­ عالی رفته­رفته همگانی­تر شده و پیوند دانشگاه و جامعه مستحکم­تر گردید.

مرحله سوم: در این مرحله جوامع پیشرفته در دهه­های اخیر وارد مرحله جدیدی از مسیر توسعه و پیشرفت شدند که معمولا با عناوینی چون جوامع فراصنعتی، جامعه اطلاعاتی و اخیرا پسامدرن نامیده می­شوند. ویژگی مهم این مرحله مبادله گسترده اطلاعات و تحول تکنولوژی متکی به نیروی کار و سرمایه به سمت آینده می­باشد. در این مرحله اطلاعات از انحصار دانشگاه­ها خارج شده و به صورت عمومی در آمده است.

منبع

دهباشی،ملیحه(1392)، بررسی مقایسه ای انتظارات وادراکات دانشجویان ،پایان نامه کارشناسی ارشد،علوم تربیتی،دانشگاه سیستان وبلوچستان

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید