آرامسازي مراقبه اي چیست ؟

آرامسازي مراقبه اي ( تفكري ) توسط هربرت بنسون و همكارانش به وجود آمده است .اين رويكرد از تمرينات مراقبه اي مذهبي متعددي مشتق شده است ، اما آنگونه كه توسط روان شناسان به كار مي رود ، هيچگونه اشاره ضمني مذهبي در برندارد . آرامسازي بنسوني از آرامسازي عضلاني در يك محيط آرام ، يك موقعيت آرام ، يك صداي تكرار شونده ، و يك نگرش منفعل تشكيل شده است . شركت كننده ها معمولاً  با چشمان بسته و   ماهيچه هاي آرام شده مي نشينند ، سپس توجه خود را بر تنفسشان متمركز  مي كنند و به طور ساكت يك صدا را مانند « يك » همراه با تنفس به مدت 20 دقيقه تكرار مي كنند . تكرار اين كلمه مفرد افكار را منحرف مي كند و آرامش ماهيچه ها را حفظ مي كند . مراقبه شامل تصور خودآگاه براي تمركز توجه بر يك فكر يا تصور مفرد كه با تلاش براي منحرف كردن افكار ديگر ادامه مي يابد.جان كه بت – زين و كَبت زين ، ليپورت، و برني فرو متفاوتي از مراقبه را كه مراقبه التفاقي ناميده مي شود ، ارائه كردند ، كه ريشه در تجربيات بودايي دارد و براي كسي كه از استرس ، اضطراب و درد ، رنج مي برد ، به كار مي رود . در مراقبه التفاقي ، افراد سعي نمي كنند از افكار يا احساسات ناخوشايند با تمركز بر تنفس شان يا به يك صورت مفرد ، چشم پوشي كنند . بلكه ، رويكرد متضادي را در پيش مي گيرند ، و بر هر گونه افكار يا احساساتي كه براي آنها رخ دهد تمركز مي كنند . به هر حال ، از آنها خواسته   مي شود كه اين افكار را به صورت غير داورانه مشاهده كنند . با توجه عيني به افكار همانگونه كه اتفاق مي افتند ، مردم مي توانند نسبت به اينكه دنيا را چگونه مي بينند و چگونه آنها را بر مي انگيزاند ، بينش پيدا كنند . كَبت – زين اين فرايند را اينگونه شرح مي دهد : « مشاهده بدون قضاوت ، لحظه به لحظه به شما كمك مي كند كه در ذهن شما چه مي گذرد بدون ويرايش يا سانسور كردن آن ، بدون عقلاني كردن آن يا رها كردن آن در تفكر پيوسته خود ». تصويرسازي ذهني هدايت شده داراي عناصر مشتركي با آرامسازي مراقبه اي است ، ولي تفاوت هاي مهمي نيز دارد  در تصوير سازي ذهني هدايت شده ، بيماران به آرامش مي رسند با استفاده از تصوير آرامي مانند يك صداي تكرار شونده از يك اقيانوس يا يك صحنه شخصي آرام ، بيماران سپس بر تصوير موقعيتي كه زماني سرشار از اضطراب يا درد بوده است تمركز مي كنند . فرضيه تحت عنوان تصوير سازي ذهني هدايت شده ، فرضيه اي است كه شخص نمي تواند در يك زمان بر بيش از يك چيز تمركز كند . بنابراين ، بيمار بايد يك صحنه به ويژه قدرتمند يا مطبوع را تصور كند – صحنه اي كه بسيار دلپذير و قدرتمند باشد كه توجه را از تجربه دردناك منحرف كند . بعضي از اشكال تصويرسازي ذهني هدايت شده شامل تصويرهاي خوشايند نيستند . براي مثال ، بيماران مي توانند موقعيت هاي بي نهايت ناخوشايند را تصور كنند ، مانند يك تجربه پيچيده دوران كودكي ، مشاجره با همسر ، يا مرگ يك دوست . خواه خوشايند ، خواه ناخوشايند ، تصور بايد به اندازه كافي در سد كردن هرگونه احساسات دردناك قوي باشد . نوع ديگر تصوير سازي هدايت شده ، درخواست از بيماران براي تمركز بر موقعيت هاي واقعي زندگي ، موقعيتي كه تصوير روشن خوانده ميشود.در تصويرسازي روشن ، از بيماران خواسته مي شود تجربياتي را كه در احساسات غرورآميز ، ابراز وجود ، يا عزت نفس ، نقش دارند ، به ياد آورند . ديگر بار، با تمركز بر اين تصاوير ، بيماران قادر مي شوند با جلوگيري از بيشتر اثرات ناخوشايند با درد كنار آيند.

 منبع

وفاییان ،معصومه (1393) ،مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و آرام سازی عضلانی در کاهش اضطراب ،پایان نامه کارشناسی ارشد ،دانشگاه علو تحقیقات کرمانشاه

از فروشگاه بوبوک دیدن نمایید